اشاره: در سال 1359 چندی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تنی چند از افسران ارتش رژیم شاهنشاهی ایران که در گروهی با نام «نقاب» متشکل شده بودند کودتایی را با هدف بازگرداندن شاپور بختیار، قتل امام خمینی(ره)و نابودی نظام نوپای جمهوری اسلامی، طرحریزی کردند. این کودتا به دلیل مرکز هدایت آن که در پایگاه شهید نوژه همدان بود به کودتای نوژه موسوم شد.
با شکل گیری سپاه در شهر، تعدادی از پاسداران در بخش مبارزه با مواد مخدر فعال شدند تا عاملان پخش این مواد را در منطقه شناسایی کنند. براساس متن مصاحبه های چند نفر از این مامورین که با کنگره شهدا انجام شده است این پاسداران در ماموریت های خود، فردی را شناسایی میکنند که تعدادی اسلحه را از ارومیه به شهر برای عدهای آورده است. آنها از این طریق به افرادی دسترسی پیدا میکنند که مشتری اسلحه ها بودند. پاسداران در پاتوق های آنها نفوذ کرده تا قصد آنها برای خرید اسلحه را متوجه شوند و به تدریج سرنخهایی از قصد انجام یک کودتا به دست میآورند. پس از آن موضوع با سپاه مرکز در میان گذاشته میشود. در نتیجه طرح نفوذ بین آنها و پی بردن به اهدافشان با هماهنگی سپاه مرکز پیگیری میشود. به دنبال این هدف چند نفر از نیروها ا مثل سید حسین شبیری، اصغر عموشاهی، رحمتی، امرالله حاج هاشمی در باغی در منطقه حضور دایم داشته و حتی همرنگ آنها می شوند و با تحمل چند ماه شرایط سخت اطلاعاتی از آنها کسب و از قصد آنها برای انجام کودتا مطمئن میشوند. در ادامه افراد نفوذی به تقاضای خرید اسلحه کودتاچیان با هماهنگی سپاه اصفهان جواب مثبت میدهند. حدود 100 قبضه تفنگ ژ3 و چند صندوق فشنگ از اسلحه های سپاه را به مبلغ سه میلیون تومان به کودتاچیان میفروشند که دو میلیونش را نقد و یک میلیونش را طی یک چک دریافت میکنند. البته با برنامه ریزی انجام شده اسلحه های مذکور در پاسگاه پلیس دلیجان کشف و هرگز به همدان نمیرسد.