به نقل ازفرصت آنلاین23 آذر 1393 کدخبر :8114،
نویسنده :
شرح حال:
نسب وی با چند واسطه به مرحوم آقا سید صالح قصیر که در بیدهن خوانسار دارای بقعه است و نزد مردمان آن دیار احترامی بسزا دارد، رسیده و طبق شجرنامه با چند واسطه نسب آن بزرگوار به حضرت امام موسی ابن جعفر (ع) می رسد.
یکی از اجداد مرحوم شیوا بعدا به خمینی شهر، قریه ورنوسفادان مهاجرت کرده و برخی از وابستگان وی در فروشان ساکن شدند که اغلب آنان از مدرسین علوم دینی و امام جماعت گردیدند.
وی تحصیلات ابتدایی خود را در مکتب خانه و مقدمات عربی را در مدرسه جده بزرگ اصفهان و چندی نیز در مدرسه نیم آورد نزد مرحوم حجت الاسلام حاج سید محمد باقر درچه ای ومرحوم آخوند گزی به پایان رسانید. سپس به منظور تکمیل تحصیلات راهی عتبات عالیات شد و در مدرسه ای معرف به حسن خان در کربلا معلی و در مدرسه مرحوم شیخ جعفر در نجف اشرف به تحصیل پرداخت.
شیوا به اکثر شهرهای ایران سفر کرده و در بعضی از آنها چون گرگان، مشهد، لاهیجان، قزوین و تهران سالها سکونت بر می گزیند وضمن تکمیل تحصیلات خود به ویژه در زمینه ادبیات، به نشر احکام و تبلیغ اسلام نیز می پردازد. مدتی نیز در مشهد مقدس در مدرسه میرزا جعفر نزد مرحوم ادیب نیشابوری به فراگیری ادبیات اشتغال داشته است.
در طول این سفرها خدمت اغلب مشایخ اهل عرفان رسیده و کسب فیض می نماید، در انجمن های ادبی نیز شرکت می کند و چند سالی نیز از محضر میرزا محمد علی عبرت مصاحبی نائینی بهره می برد.
از ویژگی های استاد شیوا می توان به احاطه در زمینه اشعار شاعران بزرگ پیشین و نسخه های خطی دیوان اشعار آن ها اشاره کرد.
اشعار وی که بیشتر مشتمل بر قصاید و غزلیات است تقریبا در حدود پنج هزار بیت است و در اشعارش ذوق و تأثر و غم و اندوه با نشاط و امید و صفای قلب توأم است. به ویژه آنجا که شاعر، انسان را از بدبینی، نکوهش کرده و به اصلاح نفس دعوت می کند. تا خویش بدی ز مردمان بدبینی/ مردم همه آیینه، تو خود می بینی/ عیب از تو بود آینه پاکست رفیق/ در آینه آنچه جلوه کرد آن بینی.
مضامین اکثر قصیده های وی در نکوهش غفلت و خودپرستی، پند و راهنمایی و بیان اندوه خویش نسبت به این آفات و سوق ذهن خواننده به تنبیه و بیداریست. تعلق خاص به میهن و ترقی کشور و ملت ایران در اشعار وی آشکار است، موضوع دیگری که درون مایه و مضمون برخی از قصاید شاعر است دیانت است،وی قصایدی در نعت ائمه اطهار و بیان علایق دینی و روحانی خود سروده است.
از نظر سبک می توان گفت شیوه اکثر شاعران بزرگ ایران، از فردوسی تا حافظ و سعدی در اشعارش دیده می شود.
یکی از میادین خمینی شهر به نام این شاعر بزرگ و فرهیخته، مزین است.
نمونه شعر
شکست و بست به گیسوی خود دل ما را بتی که غمزه جادوش خسته دل ها را
تو را که حلقه گیسوست مجمع دل ها ز ناز و عشوه پریشان مکن دل ما را
به غیر وصل تو در دل مرا تمنا نیست روا کن از ره الطاف این تمنا را
مرا ز زلف دراز تو دست کوتاه است دگر به دامن وصلت چسان رسد ما را
به شهر عشق اگر انتخاب آزاد است من انتخاب کنم آن جمال زیبا را
شود هزار قیامت به پا به عرصه دهر اگر به پا کنی آن قامت دل آرا را
شوند مات رخ دلکش تو چون وامق به خلق اگر بنمایی عذار عذارا را
چنین که جور و جفا می کنی به من امروز چسان جواب دهی داوری فردا را
دل تو سنگ بود یا اثر در آهش نیست و یا که بخت نگون گشته است شیوا را