در تاريخ الفي آمده است كه: در سال 423 هجري در اكثر ربع مسكون، باران نيامد و قحط عظيم پيدا شد و متعاقب قحط، وباي عام پيدا شد؛ چنانكه در اكثر اقاليم سرايت كرد. در كمتر از يك ماه، در اصفهان، چهل هزار كس مردند و اكثر بلاد هندوستان در اين وبا آنچنان شدند كه هيچ متنفسي نماند، و در حوالي بغداد و موصل و ولايت جبال، آنچنان جدري (نوعي آبله) شايع شد كه هيچ خانه نبود كه در آنجا بواسطه جدري، يك كس يا دو كس فوت نشده باشند.
منبع:
تتوی، احمد بن نصرالله تاریخ الفی، نشر بی نا.
-
محتوا
- شیوع سراسری وبا