آیتاله سید محمدمهدی درچه ای فرزند علامه سید مرتضی درچه‌ای، در حدود سال ۱۲۳۲ خورشیدی(۱۲۷۰ق) به دنیا آمد. سید محمد مهدی تحصیلات خود را نزد پدر فرزانه‌اش تا ده سالگی ادامه داد.
برادر کوچکتر آیت الله آقا سید محمد باقر در علم، تقوا، امانت و صداقت زبانزد خاص و عام بود. ایشان در حوزه های علمیه اصفهان و نجف تحصیل نمود و در مدرسه نیم‌آور اصفهان به تدریس پرداخت. بعد از فوت علامه درچه‌ای، امامت مسجد و تدریس در مسجد نو اصفهان به وی واگذار شد.
سیدمحمدمهدی پس از فقدان پدر به اتفاق برادرش سید محمدصادق به اصفهان هجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان، در نهایت تنگدستی و کمال قناعت با جدیت به تحصیلات علوم دینی ادامه داد. وی در سال ۱۳۱۰هـ . ق به نجف مهاجرت کرد و مدت ۷ سال درآنجا ماند.
آیت الله در سال ۱۳۱۷هـ . ق از نجف به اصفهان بازگشت.
وی شاگردان بسیاری را پرورش داد که برخی از آنها عبارتند از: میرسیدعلی نجفآبادی، سیدحسن طباطبایی قمی، سیدمرتضی پسندیده، سیدمصطفی مهدوی هرستانی، شیخ علی قدیری کفرانی، آقا محمد طبیب زاده، سید آقاجان نوربخش، سیدضیاءالدین تجویدی، شیخ عباسعلی ادیب، سیدمرتضی موحدابطحی، میرزا عطاءاله اشرفی، سید یوسف خراسانی، شیخ محمدحسین فاضل کوهانی، محمدحسین مظاهری کرونی، میرزا محمدحسین ملاذ روضاتی، سید حسین موسوی بیدآبادی، محمدحسن سه چهاری، سیدمحمدعلی مبارکهای، شیخ عباسعلی سهیلیان، سیدمحمدرضا خراسانی، شیخ محمدحسین فقیه نطنزی، حیدرعلی برومند و میرزا رضا کلباسی.
یک دوره اصول از اول مباحث الفاظ تا آخر تعادل و تراجیح از جمله آثار اوست.
وی جمعه ۱۰ ربیع الاول ۱۳۶۴هـ.ق دار فانی را وداع گفت و در بقعه وسط تکیه کازرونی به خاک سپرده شد.
منبع:
شرح حال رجال ایران، ج 5، ص 218.