احمد بنموسی بنمردویه متولد 323 ه.ق یکی از مشهورترین محدثان و حافظان حدیث و مفسران اهل سنت و مورخان بزرگ در اوایل قرن چهارم ه.ق است. این دانشمند در خانوادهای اهل علم و دانش به دنیا آمد و پدر و برادرش از محدثان بزرگ در اصفهان بودند. در منابع کهن، از محل سکونت ابنمردویه در اصفهان یادی نشده اما او با محدثان محله خوز ارتباط داشته است. خوز یا خوزیان همان محله خوزان فعلی است و این احتمال هست که ابنمردویه در این منطقه ساکن بوده باشد.
37 نفر از جمله ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق اصفهانی، ابوالفضل احمد بن حسن جلودی مفسر قرآن و همچنین پسر ابنمردویه به نام محمد از وی نقل حدیث کردهاند.
ابنمردویه از محدثان پرتالیف در شاخه‌های مختلف علوم اسلامی مانند حدیث، تفسیر، رجال و تاریخ بوده است. هرچند متاسفانه اغلب آثار وی از بین رفته و به جز اوراقی از کتاب معجم البلدان، سه مجلس از کتاب امالی و جزیی که در آن حدیث اهل بصره انتخاب شده بود، چیز دیگری به زمان ما نرسیده است، با این همه روایات منقول از او در کتاب‌های شیعه و سنّی به کثرت وجود دارد.
از جمله آثار او کتاب «المناقب» است. این کتاب مرجعی مهم برای روایات مربوط به حضرت علی بن ابی طالب (ع) بوده و مولفان شیعه به آن استناد بسیار کردهاند. ابن مردویه به لحاظ مقام بلند حدیثیاش به «ملک الحفاظ»، «طراز المحدثین»، «سند الخطاط» و... معروف است.
وی در اواخر عمر نابینا شد و در 87 سالگی در24 رمضان 410 هـ.ق از دنیا رفت. مخروبه مقبره او در منطقه معروف به «بابا دو مَرده» فروشان خمینی شهر باقی است.
منابع:
سخنرانیهای همایش یکروزه ابنمردویه در دانشگاه آزاد خمینیشهر در سال 1391.
-
محتوا
- درگذشت ابن مردویه