1302
سید محمدباقر که نسبش با 31 واسطه به امام موسی بن جعفر(ع) می‌رسد، در سال1226 یا 1227 ه.ش به دنیا آمد. چند سال نزد پدرش سید مرتضی شاگردی کرد و سپس به حوزه اصفهان رفت و به مدت 12سال مشغول تحصیل شد. پس از آن برای ادامه تحصیل به نجف عزیمت نمود و 14 سال نزد اساتید مختلف کسب علم و دانش نمود، آنگاه به اصفهان بازگشت و مشغول ارشاد و تدریس شد. این عالم بزرگوار به تربیت شاگردان متعددی در حوزه پرداخته که برجستهترین آنها حضرت آیتاله العظمی بروجردی می‌باشد. به جز ایشان، آیتاله سید ابوالحسن اصفهانی، آقا رحیم ارباب، جمال گلپایگانی، صافی گلپایگانی، نجفی قوچانی، میرزاعلی شیرازی، شیخ محمدباقر زند کرمانی، آیتاله اشرفی و استاد جلال همایی از شاگردان وی بودند.
وی مکتب تشیع را به طور صحیح ترویج و با خرافات و اظهارات بدون سند به ویژه در مورد ائمه اطهار(ع) مبارزه کرد و رویهای معتدل و به دور از افراط داشت.
از حدود 60 کتابی که به دست ایشان تالیف شده تنها 18 جلد به چاپ رسیده است.
در باب زندگی آیتاله العظمی سیدمحمدباقردرچهای، یک کتاب قبل از انقلاب، نگارش یافته و در سال1383 هم مؤسسه روزنامه اطلاعات، کتاب ستارهای از شرق را که در خصوص زندگی ایشان می‌باشد، به چاپ رسانده است.
وی در 28ربیع الثانی 1342 هـ.ق در گذشت و در تکیه تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
منبع:
پایگاه مجازی پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
-
محتوا
- درگذشت آیت اله سید محمدباقر درچه ای