مرحوم استاد عزیزاله سروانی از پیشکسوتان هنر تعزیه کشور در سال1300 در سده متولد شد. وی که از کودکی با توجه به استعدادهای وافر خود پا در راه هنر گذاشت، هنر را با نقاشی آغاز کرد اما پس از مدتی با تکیه بر صدای خوبش به تعزیه رو آورد. صدای سوزناکش مناسب زینب خوانی بود.
سپس با شاگردی نزد یکی از اعضای گروه موسیقی ارتش سر از موسیقی تعزیه درآورد و پس از مدتی توانست ترومپت را در حد اعلایش بنوازد.
این هنرمند خمینی¬شهری که از پس کارگردانی تعزیه نیز به بهترین نحو
برمی آمد، شروع به ساختن سردیس¬هایی برای برخی تعزیه¬ها نمود.
استاد سروانی که 20 سال پایان عمرش را به علت بیماری خانه¬نشین شد و دیگر قادر به اجرا و کارگردانی تعزیه نبود، از آنجا که ذوق شعر هم داشت و اوزان را می شناخت، به نوشتن و اصلاح نسخ تعزیه همت گماشت و مرجع تمامی هنرمندان تعزیه از سراسر کشور گشت.
دستان هنرمند استاد اما فقط به نوشتن روی کاغذ قانع نبود، کاغذها را لایه لایه روی هم می¬گذاشت و با سریش می¬چسباند و سردیس¬ها را برای تعزیه می-ساخت.
سروانی پیش از خانه نشینی در راسته چهارشنبه بازار مغازه خرازی داشت.
پیکر وی را پس از رحلت در آرامستان گاردر به خاک سپردند.
فرزندش نوراله نیز از هنرمندان عرصه تعزیه، ترومپت نوازی، ویلون نوازی و ویلون سازی می¬باشد.
منابع:
- گفتگو با نوراله سروانی و مجید سلیمی نژاد، پسر و برادرزاده استاد سروانی
- اظهارات تعزیه خوان¬های کشوری در مراسم ختم استاد سروانی