دباغی از جمله مشاغلی است که از دیر باز عده ای در سده به آن اشتغال داشته اند.
در سال 1281(1319ه.ق) قراردادی شرعی بین دباغان اصفهان و سده بسته شد که در آن محدوده کاری آنها مشخص گردید طبق این قرارداد که تخلف از آن جرم شناخته میشد اصفهان و چهار بلوک اصفهان (نوآباد الی کارلادان از تخت فولاد الی دستجرد بلوک برزرود، خوراسگان و بلوک جی، رنان و بلوک آن ) محدوده حضرات دباغ شهری بوده است و سایر بلوکات اصفهان مربوط به دباغ سدهی می شده است. طبق این تقسیم بندی نواحی مربوطه حق تقاضای چرم و دخالت در سایر امور یکدیگر را نداشتند. در سندی مربوط به 1285 خورشیدی ذکر شده که مجلس ملی اصفهان تاکید کرده خریداران گوسفند و بز، پوست گوسفند و بز را که در اصفهان و چهار بلوک آن کشتار می شوند به هیچ وجه از شهر خارج نکنند و به مصرف خود شهر برسانند. این سند در منزل ملک التجار تنظیم شده است.
بالا بودن حجم کارهای دباغان و چرم سازان باعث می شد تا سایرین نیز به این شغل روی آورده و کاسبان قبلی به آن اعتراض کنند. سندی با مهر ظل السلطان موجود است که در جواب شکایت دباغان سدهی دستور داده که در سده بیشتر از 5 نفر دباغی نکنند و بقیه پوست های خود را به دباغ های شهری بدهند تا از عهده مالیات دیوان برآیند.