از جمله موضوعاتی که عمق و تاریخچه عزاداری ها را در شهرستان نشان می دهد وجود وعاظ و خطیبان و منبریها می باشد. معرفی اینگونه افراد نیاز به ویژه نامه دارد و در این سیر کوتاه تنها به برخی از آنها که اطلاعات آنها در دسترس بود پرداخته شده است.
حاج شیخ واعظ:
وی از هم حجره ای های آیت اله سید مهدی درچه ای درنجف و از مشروطه خواهان و از نمایندگان اولیه مجلس نوبنیاد شورای ملی از اصفهان بود. اوحدی در اصفهان و کل مناطق ماربین از جمله سده و حسینیه گاردر ایراد سخن می کرد.
سید سلیمان ابطحی
متوفی 6 مرداد 1323
از وعّاظ و ذاكران با اخلاص حضرت اباعبداللّه الحسين عليه السلام بود. وی در سده متولّد شد. او از سادات حسينی و از خاندان کلانتری بوده و نسبش به سيد محمّد ديباج فرزند حضرت امام جعفر صادق ( عليه السلام )می رسيد.
در مسجد حناسابها ی اصفهان اقامه جماعت میكرد و زندگی زاهدانه خود را از طريق منبر و نماز و روزه استيجاری میگذراند.
منبرهای او بيشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قيامت بود. به هنگام ذكر مصيبت، خود بيش از شنوندگان گريه میكرد و ديگران از گريه او متأثر میشدند. در سالهای ممنوعيت روضه خوانی نيز در اقامه عزاداری و ذكر مصائب اهل بيت میكوشيد.
عبدالرحیم مشهور به میرزارحیم
(1259-1329 خورشیدی)
از قدیمی ترین حکیمان کوچه حکیم ها و اولین پزشک سده ایست که موفق به اخذ گواهینامه پزشکی از وزارت معارف شد.
وی دارای تحصیلات علوم دینی بود و علاوه بر طبابت، به منبر میرفت و وعظ و خطابه می کرد.
گرچه از خاندان ابطحی بود اما از آنجا که در منابر خود به نقل احادیث پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) می پرداخت نام خانوادگی «محدث» گرفت.
آیت اله سید جمال الدین صهری
(1282-خورشیدی1347)
وی فعال اجتماعی و عمرانی بود ولی وعظ و خطابه برجسته ترین و مشهورترین حوزه فعالیت ایشان بود و چنان در این کار تسلط داشت که از سراسر کشور حتی کشورهای عربی همجوار به سخنرانی و وعظ دعوت می شد. می توان وی را مشهور ترین واعظ این خطه دانست.
حاج آقا حسین میردامادی
(1283-خورشیدی1361)
وی از خاندان سادات میردامادی و از شاگردان معروف مرحوم آیت ا... سید محمد باقر درچه ای بود .
پس از درگذشت برادرش تا پایان عمر امام جماعت مسجد الحسین(ع) باولگان را برعهده داشت. وی از فعالان اجتماعی و خیریه ای از جمله در حسینیه و حمام محل،تجدید بنای مسجد الحسین(ع)، بنای زایشگاه ساعی،راه اندازی قرض الحسنه سید الشهدا(ع) و خیریه ولیعصر(عج) و ساخت حسینیه خمینی شهریها در مشهد مقدس بود.
سيد جواد سدهی
(1285 - 1346 شمسی )
فرزند آيت الله آقا ميرزا ابوالقاسم سدهی، از جمله سخنرانان برجسته به شمار می آمد و نوای داودی او تأثيری به سزا بر اهل مجلس داشت و كمتر مستمعی بود كه تحت تأثير و نفوذ كلام او قرار نگيرد.
از شاگردان آيت الله العظمی بروجردی بود که پس از درگذشت آيت الله ، به تهران مهاجرت و تا پايان عمر در آن شهر خطیب مجالس مختلف بود. این وعاظ معروف ،پس از وفات با تشييع مجللی به شهرری منتقل و در صحن مطهر حضرت عبدالعظيم مدفون گرديد.
سيد محمد ابطحي
مشهور به حاج آقا سده اى
( ۱۲۷۴ -۱۳۴۸خورشیدی)
در دوران ممنوعیت پوشیدن لباس روحانیت به اجبار لباس روحانیت را از تن درآورد و درسال ۱۳۱۱ش دفتر اسناد رسمى داير نمود. در سال ۱۳۲۷ش مجدداً لباس روحانيت را بر تن كرد وى در روضه دهگى كه در ايام اربعين در منزل خود برگزار مى كرد، به منبر مى رفت .
حاج شیخ مهدی اشرفی
وی که امامت جماعت مسجد آقا علی اکبر گاردر را بر عهده داشت واعظی پر آوازه و پر طرفدار در شهر بود . با وجود اینکه پایگاه اصلی منابر وی در حسینیه گارد بود ولی به تمامی مجالس روضه خوانی محلات مختلف شهر دعوت می شد. او در نیمه اول قرن جاری با سبک و سیاق خود به روضه خوانی می پرداخت.
سیّد محمدعلی مصطفوی
مشهور به گرگابی و چرمی واعظی توانا بود که در نیمه اول قرن جاری در حسینیه های محلات مختلف و روضه های خانگی به منبر می رفت و به موعظه و خطابه و ذکرمصیبت می پرداخت.