وجود مرثیه سراها و آثار باقی مانده از آنها از مدارک تاریخی است که نشانگر سابقه عزاداری و مراسم مذهبی در پیشینه خمینی شهر است.
سروش اصفهانی
(1191 - 1247خورشیدی)
از شاعران دوره قاجاراست که مثنوی موسوم به روضه الاسرارحاوی 1159 بیت درمقتل و مراثی حضرت خامس ال عبا سید الشهدا سروده است از وی همچنین شصت بند در مرثیه عاشورا باقی مانده است.
میرزا محمدابراهیم(ساغر)
(1188-1263 خورشیدی)
وی دانشمند، ادیب، شاعر قصیده سرا وخطاط بوده ودارای تالیفات متعددی است .در مورد شهدای کربلاچنداثربه نامهای کنزالمصائب وماتم سرا و تحفة الحسینیه را ازخود باقی گذاشته است. تحفة الحسینیه وی مشتمل بر128 غزل به عدد نام امام حسین(ع)است که تاریخ کتابت آن قمری 1298ذکر شده است. ماتم سرای حاوی 17 هزار بیت ودر محرم 1283 شروع شده است. کنزالمصائب مهمترین اثر وی است که زندگی امام شهیدان ازبدو ولایت تا شهادت وسایر شهدا تا خروج مختاررا به طریق مجالس روضه به نظم ونثر نگارش کرده است .این اثر وی از مقاتل معتبر است ودر 1272 قمری اتمام ودر هندوستان چاپ شده است.
سید محمد باقر سدهی
وی به محزون مشهوربوده و متوفی به سال 1324خورشیدی است. دیوانی با عنوان محزون، در مدح و منقبت ائمه اطهار و ذکر مصائب از خود به جای گذاشته است.
هادی براهیمی سده ای
متوفی به سال 1337 است وی به شاعر دوستداراهل بیت مشهور بود دیوانی از وی به دست مردم محلی چاپ شده است که حاوی مرثیه نیزمی باشد.وی به زبان ولاتی نیز شعرومرثیه می سروده است.
نادعلی خرم
متوفی به سال 1385 مرثیه سرای دیگری است که مصیبت نامه خود را که حاوی 700 بیت است در سال 1311خورشیدی نزدیک به سالهای شروع ممنوعیت عزاداری به چاپ رساند.