یادبود آیتالله سید مصطفی مهدوی هرستانی
گزاری فارس:
آیتالله سید مصطفی مهدوی هرستانی هم مانند بسیاری از علما و بزرگان، اوصاف و ویژگیهای علمی و معنوی فراوانی داشت؛ اما آنچه در شخصیت او کاملاً موج میزد، عشق و علاقهای بود که به شاگردان و مریدانش نثار میکرد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، هرستان از توابع شهرستان خمینی شهر در استان اصفهان است؛ زادگاه فقیهی عالم که نسبش با 32 واسطه به امام موسی بن جعفر علیه السلام میرسد.
او سید مصطفی مهدوی هرستانی است. پدرش از علمای حوزه علمیه اصفهان بود که نزد بزرگانی مانند حضرات آیات سید مهدی درچهای، علامه شیخ محمدرضا نجفی و علامه میر محمدصادق خاتون آبادی درس خوانده بود.
سید مصطفی از همان کودکی مورد تربیت و پرورش پدر و جد پدریاش قرار گرفت و از نوجوانی وارد حوزه علمیه اصفهان شد.
او نیز مانند بسیاری از همدورهایهای خود و پس از چند سال تحصیل در حوزه علمیه اصفهان، به این نتیجه رسید که باید برای تکمیل علوم حوزوی، به قم هجرت کند و چنین کرد. او در قم از محضر حضرات آیات عظام و مراجع روزگار، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد حجت کوه کمرهای، سید محمدتقی خوانساری و سید صدرالدین صدر بهرهها گرفت.
سید مصطفی البته همچنان در پی آموختن علوم و معارف الهی بود؛ بنابراین تصمیم او این بار بر این قرار گرفت که راه حوزه علمیه نجف را در پیش گیرد و در درس بزرگترین علمای روزگار مانند حضرات آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، سید ابوالقاسم خوئی، سید عبدالهادی شیرازی و حاج شیخ آقابزرگ تهرانی حاضر شود.
تلاش و پشتکار علمی سید مصطفی البته تداوم یافت و موجب شد تا بتواند از محضر علمایی مانند آیتالله بهبهانی، آیتالله شیخ محمدکاظم شیرازی، آیتالله سید ابوالقاسم خوئی و آیتالله حاج شیخ آقابزرگ تهرانی اجازه اجتهاد بگیرد و کم کم این عالم برجسته به عنوان نماینده تامالاختیار حضرات آیات خوئی و سید عبدالهادی شیرازی هم منصوب شد.
آیتالله سید مصطفی مهدوی هرستانی هم مانند بسیاری از علما و بزرگان، اوصاف و ویژگیهای علمی و معنوی فراوانی داشت؛ اما آنچه در شخصیت او کاملاً موج میزد، عشق و علاقهای بود که به شاگردان و مریدانش نثار میکرد و در عین حال آنان را به تحصیل و کسب علوم معنوی تشویق میکرد و از آنان میخواست تا معنویت حضور در مجالس ذکر اهل بیت(ع)، توفیق حضور در روضهها و استفاده از منابر را از دست ندهند.
همچنین درس آیتالله مهدوی هرستانی، ویژگیهای ارزندهای داشت. ایشان درس را بسیار ساده و روان توضیح میداد؛ بر خلاف برخی که فکر میکنند که با بیان و کلام پیچیده و غیر ضروری در کنار استفاده از واژگان ثقیل، سطح علمی درس آنان بالا میرود.
کلام علمی درس را با بیان مسائل ادبی، تاریخی و اخلاقی در میآمیخت و اینگونه بود که درسش، جذاب بود و طلاب از نشستن در محضر او خسته نمیشدند.
همیشه در درس تلاش میکرد تا کلاسش خشک و رسمی نباشد و به همین دلیل، با طلاب و شاگردان شوخی میکرد تا مواجهه آنان با مسائل علمی راحتتر باشد و یادگیری بهتری داشته باشند.
به همه شاگردان قوی یا ضعیف، مجال اظهار نظر و سئوال میداد تا همگان خود را در بحث و درس، با مشارکت و حضور فعال احساس کنند.
آیتالله مهدوی هرستانی البته با شروع نهضت انقلابی حضرت امام هم، به تأیید و حمایت از ایشان پرداخت و حضرت امام را نماینده مورد تأیید حضرت بقیةالله الاعظم عجلالله تعالی فرجه الشریف میدانست؛ بنابراین همواره تلاش داشت تا با نظام شاهنشاهی و طاغوت مبارزه کند.
این عالم ربانی سرانجام مانند چنین روزی در هفتم خرداد ماه 1368 و در روزهای مصادف با بستری شدن امام خمینی در بیمارستان قلب تهران و تنها یک هفته پیش از ارتحال امام، بر اثر ابتلا به بیماری سرطان به ملکوت اعلا پیوست و پس از 80 سال عمر مبارک، مریدان و شاگردان خود را تنها گذاشت.
پیکر ایشان را به قم منتقل کردند و آیتالله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی بر پیکر آیت الله مهدوی هرستانی نماز خواند.
پس از آن بود که پیکر معظم له، برای تدفین به حجره اول صحن اصلی حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع) منتقل شد تا در جوار مرقد آیتالله سید علی فانی آرام بگیرد؛ رحمتالله علیه.