تاریخچه مسجد
مسجد جامع خوزان مسجدی است چهار ایوانی در محلی به همین نام در شهرستان خمینی شهر که دارای پیشینه ای هفتصدساله می باشد. این مسجد کهن که هنوز هم ارزش های معماری و زیبایی های در و دیوارو فضای معنوی خود را حفظ کرده، به سبک مساجد چهار ایوانی ساخته شده است. بر روی این اثر معماری پربها در دوران صفوی، تغییرات زیادی انجام گرفته و قسمت هایی به آن افزوده شده است. از آن جمله می توان به مناره و گلدسته و ایوان جنوبی اشاره کرد. نقش های تزیینی با نقوش گل و بوته و اسلیمی های زیبا در زیر و نیم طاقی های ایوان اصلی صحن نیز از دیگر مواردی است که به آن اضافه شده است. این مسجد یک بار دیگر دستخوش تغییرات در معماری خود شده است، در این مرحله بیت الشتاء یا شبستان زمستانی در ضلع غربی آن گسترش یافت و تزییناتی همچون مقرنس کاری، گچبری، تزئینات کاشی کاری و ستون های تراشیده شده به آن افزوده شد. این مسجد از نوع مساجد چهار ایوان با حیاط مربع است که در هر ضلع آن ایوانی قرار دارد و مشابه مسجد زواره و اردستان است. مسجد جامع خوزان در قرن ۸ هجری بر روی آثار دوره ی سلجوقی در زمان ایلخان مغول بنا گردیده است. در دوره ی صفوی(۱۰۶۸ هجری)تعمیرات و الحاقات بسیاری در این بنا انجام گردید. از سایر ویژگی های این بنا می توان به مقرس کاری و قطار بندی به همراه گچبری و تزیینات معقلی و کاشی کاری و مشبک گچی و آجری با ستون های سفالی تراش در قسمت شبستان اشاره کرد. لازم به ذکر است این بنا سالم بوده و در طول سال هم در آن نماز و مراسم بر‌گزار می شود. این بنای با ارزش و نفیس در سال ۱۳۷۵ هجری شمسی توسط اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان و با همکاری امام جماعت مسجد پس از تهیه نقشه های معماری و تعمیرات اساسی به شماره۱۷6۱به ثبت آثار ملی ایران رسیده است. گفته می شود قبل از احداث مسجد امکان وجود آتشکده ساسانی در محوطه وجود داشته است که بعد از ورود اسلام به خوزان به مسجد تبدیل شده است، شیوه معماری آن را به قرن هشتم هجری نسبت می دهند و آثار فعلی و تزئینات آن به عهد صفویه نسبت داده می شود.