سال 1310ه.ش
اولین دوچرخه و دوچرخه فروش در سده
اولین بار دوچرخه به همراه دو نوجوان ۱۵و ۱۶ ساله با شلوارهای کوتاه تا بالای زانو در پایتخت قاجار، توسط انگلیسیها به نمایش گذاشته شد و تهرانیان قدیم آن را«مرکب شیطان» و از علایم ظهور دانستند.
با افزایش دوچرخهسواران در ۲۳ مرداد ۱۳۰۵، نظامنامه دوچرخهسواری در ۲۰ ماده در روزنامههای کثیرالانتشار تهران به چاپ رسید. به موجب این نظامنامه، احدی بدون جواز تصدیق نمیتوانست با دوچرخه در شهر و حومه حرکت کند.
در سده نخستین بار دوچرخه به وسیله حاج علی محمد عسگری به این دیار آمد. با افزایش دوچرخه ها در سده، حاج علی دکانی برای تعمیر آن اختصاص داد. وی دوچرخه های لاری انگلیسی را از ادیک در خیابان منوچهری تهران خریداری می¬کرد. مارک¬های هرکولس، غزال، سه تفنگه، هامبر، بیرمنگام، بی اس¬آ که همگی ساخت بریتانیا بودند، به وسیله اولین دوچرخه ساز محله ورنوسفادران مرحوم حاج قنبرغفورزاده و مرحوم وکیل حسین از خوزان به این شهر وارد شد. در بدو ورود دوچرخه مقاومت¬هایی در مقابل آن و وارد کنندگان صورت گرفت.
در دهه 1320تعداد دوچرخه¬ها در شهر افزایش یافت و به وسیله اصلی رفت و ¬آمد به اصفهان به ویژه توسط کارگرانی که در اصفهان کار می¬کردند، تبدیل شد. تعدادی ازجوانان سده¬ای گواهی دوچرخه سواری دریافت و دوچرخه خریداری کردند. کسانی که قادر به خرید دوچرخه نبودند مجبور به کرایه دوچرخه می¬شدند. یکی از منابع درآمدی شهرداری¬ها در آن زمان اخذ عوارض از دوچرخه سواران بود. یک بار هم بین شهرداری سده و اصفهان بر سر اخذ این عوارض اختلاف به وجود آمد.