دانشنامه شهرستان خمینی شهر

فقيه زاهد و حكيم متشرع مرحوم آيت ا.. فياض (ره) به حق مصداق آن حديث شريف بود كه فرمود: همنشين باش با آنكه يذكركم الله رؤيته و يزيد في علمكم منطقه و يرغبكم بالآخرة عّمّله.
ايشان از واگويي زوايايي از زندگي خود كه مي توانست لغزشگاه منيت گردد پرهيز مي نمود. استغراق در تهجد و معارف باطني و تاكيد بسيار شديد ايشان برساده زيستي از جمله وسائطي بودند كه ايشان براي خمول بودن و گريز از شهرت و آوازه از آنها بهره مي جست و گوئيا آن حلاوتي را كه ايشان در خمول بودن دريافت كمتر كسي در شهرت و اشتها يافته باشد.
آن فقيه وارسته، در گفتگوي اشاره شده در صدر كلام با مجله حوزه، از زبان خود يا اساتيد خويش، توصيه هايي براي روندگان راه معرفت داشته اند كه بهتر است از زبان خودشان بخوانيم:
استادم مرحوم آیت الله سید عبدالهادی شیرازی مردی بسیار متین، بزرگوار، سنگین و رعایت کننده آداب بود، از جهت اخلاقی ممتاز بود، مواظب بود که در محضر و مجلسش حرف لغو، غیبت و کلام نابجا گفته نشود والا ناراحت می شد، باوقار بود. هر کسی که خدمت ایشان می نشست، هم کسب علم می کرد و هم کسب اخلاق، در تقوی کامل بود... استادم مرحوم آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی درس خارج می گفت. اهل ریاضت، تهذیب نفس، و اخلاق بود، لذا تأثیر نفسش بسیار فوق العاده بود، و شاگردان از ایشان بهره ها می بردند... استاد دیگر ما، مرحوم آیت الله آقا سید مهدی درچه ای بود. مرحوم آیت الله سید محمد باقر هم بود که مرجعیت به عهده ایشان بود و مردم بسیار نزیه و مواظبی بود. طلاب هراس داشتند که پیش ایشان سخن لغوی بگویند. ایشان بسیار اهل قدس و تقوی بود... استاد دیگر ما، مرحوم آیت الله حاج میرزا محمدصادق یزد آبادی بود، که ایشان نیز مانند مرحوم درچه ای بسیار معقول و متین بود و مواظب که لغوی انجام ندهد.
برخی از استادانم اهل ریاضت بودند. هر ماه سه روز روزه، تهجد و زیارت اباعبدالله (ع). این سه عمل سر مشق است و انسان به این سه چیز نیاز دارد و عمده تقوی است. منظور از اربعین و چله نشینی که شنیده اید همین طور بوده است که روزه می گرفته اند و افطارشان کم بوده است. چهل روز پی در پی مشغول تهجد و شب را با دعا و نیایش به سر می بردند و عباداتی را انجام می دادند تا برایشان صفای قلب پیدا می شد و فقط به کارهای ضروری زندگی می پرداختند.
خود من از زیارت اباعبدالله الحسین (ع) بیش از اعمال دیگر بهره برده ام. اول زیارت مختصری است که باید پیش از زیارت عاشورا خوانده شود سپس نماز زیارت بعد مشغول زیارت شده و در آخر هم نماز آخری. عمده، باید حواس جمع باشد، و لقلقله زبان نشود.