دانشنامه شهرستان خمینی شهر

از تولد تا هجرت به نجف اشرف
در تاریخ 17 ذیقعده الحرام 1324 (مطابق با زمستان 1285) در محله درب سید فروشان سده اصفهان دیده به جهان گشودند. پدرشان مرحوم حجت الاسلام و المسلمین آقای حاج ملامصطفی سدهی (فروشانی) از عالمان آن دیار و محل رجوع مردم در امور اجتماعی و رفع دعاوی و اصلاح بین الناس در امور بیع و شری و انجام عقود و ایقاعات بودند. ضمن آنکه به تربیت شاگردانی نیز اهتمام داشتند و به اقامه نماز جماعت نیز می پرداختند. اجداد ایشان همگی روحانی، عالم و امام جماعت و محل رجوع مردم بوده اند. مرحوم آیت ا... فیاض تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش و نخست نزد عموی بزرگوارشان مرحوم ملا محمد باقر و همچنین نزد شخصی به نام سید مصطفی فرا گرفتند از آنجا که اقامت در اصفهان برای ادامه تحصیل ضرورت داشت به اصفهان آمده و در مدرسه نوریه به ادامه تحصیل می پردازند. در سال 1338 قمری در سن 14 سالگی به لباس مقدس روحانیت ملبس می شوند. اساتید ایشان در طی مدتی که در اصفهان اقامت می کنند تا هنگام هجرت به نجف 1364 هجری قمری بدین قرار می باشند.
مرحوم آقا سید علی دربسیدی: مراحل پایانی مقدمات/ ملا محمدعلی معلم حبیب آبادی: مغنی البیت، مطول و شمسیه در منطق / مرحوم خراسانی: حکمت و منطق/ آقا شیخ علی یزدی، لمعه الدمشقیه / آقا سید محمد نجف آبادی و حاج میرزا محمد صادق یزد آبادی: رسائل و مکاسب شیخ اعظم انصاری و کفایه مرحوم آخوند خراسانی / حاج میرزا احمد اصفهانی: قوانین الاصول / حاج ملاحسن دولت آبادی بخش دیگر از قوانین / شیخ محمد حکیم خراسانی: منظومه و اشارات.
علمایی از جمله حاج سید علی نجف آبادی، حاج سید محمد باقر درچه ای، حاج سید مهدی درچه ای و حاج شیخ محمد فشارکی اساتید آن مرحوم در مراحل عالیه فقه و اصول بوده اند. اولین اجازه اجتهادی را قبل از 30 سالگی از استاد معظم خویش مرحوم آیت ا... حاج سید محمد نجف آبادی اخذ مي كنند.
تحصیلات در نجف اشرف
در سال 1364 ه.ق راهی نجف اشرف شده و از محضر علما و مراجع عالیقدر عصر همچون آیات عظام مرحوم آقا سید جمال الدین گلپایگانی و مرحوم آقا سید عبدالهادی شیروانی و مرحوم اقا شیخ محمد کاظم شیروانی در مدت قریب به 5 سال بهره مند می گردند و موفق به اخذ درجه اجتهاد از این عالمان بزرگوار می شوند. در این مدت همچنین از محضر بزرگانی دیگر چون آیات عظام حاج سید محمود شاهرودی و حاج سید محسن حکیم بهره مند می شوند. علاوه بر اینها از مراجع وقت صاحب اجازات متعدد روایتی نیز می شوند از جمله از آیات عظام مرحوم حاج سید ابوالحسن اصفهانی و حاج آقا بزرگ تهرانی و میرزا احمد آشتیانی و مرحوم حاج سید احمد جزائری معروف به سید آقا.
از بازگشت از نجف اشرف تا رحلت
مرحوم آیت ا... فیاض در سال 1369 هجری قمری در حالی که همچنان دلبسته اقامت در نجف و بهره مندی از فیوضات علمی و روحانی آن عتبه عالیه بودند بنا بر ضرورت هایی راهی اصفهان شده و عمده اهتمام خویش را مصروف تدریس و تربیت طلاب مستعد نمودند. در کنار این فعالیت که مشغله اصلی ایشان بود به اصرار مردم در مسجد ملاحیدر علی خمینی شهر به اقامه نماز جماعت و بعضاً به موعظه و ارشاد مردم در شبهای جمعه و شنبه و خصوصاً در ایام ماه مبارک رمضان می پرداختند. منزل مسکونی ایشان در اصفهان نیز بنا به نذری که ایشان قبل از تهیه منزل نموده بود صبح های پنجشنبه در سراسر سال و دهه اول محرم الحرام شاهد برگزاری مجلس توسل و انابه به ساحت مقدس ائمه طاهرین خاصه ابا عبدا... الحسین (ع) بود. پرهیز از تظاهر، التزام به سادگی و بی پیرایگی و دقت و وسواس بدون ملاحظه کاری درباره مراثی، روضه و خطبه ها و بیان احکام که وعاظ در این مجلس هفتگی عرضه می کردند و نیز اهتمام آن مرحوم به اینکه شخصاً به پذیرایی از حاضرین جلسه اعم از ناطق و مستمع اقدام کنند از ویژگیهای این محفل توسل و انابه بود.
آیت ا... فیاض دهه آخر عمر خویش را در حالی سپری کردند که با طلوع خورشید انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی آرمانهای روحانیت تشیع مجالی جدید برای عرصه در صحنه های سیاسی و اجتماعی یافته بود. مرحوم آیت ا... فیاض بنا بر سیرت پاک و بی آلایش و خالصانه خویش حمایت از رهبری انقلاب حضرت امام خمینی را که به فرموده ایشان مؤید من عندا... و رهبری الهی بود فرض دانسته و می فرمودند: در نتیجه التجاء به حضرت امیر صلوات ا... علیه مقامی به ایشان داده شده است که فوق اینهایی است که شما تصور می کنید. مقام معنوی ایشان بیش از مقام ظاهری ایشان است.
آيت الله فياض هنگام رخداد جنگ تحمیلی عراق همگان را به حمایت از جبهه های نور علیه ظلمت فراخوانده و با حضور چشمگیر خویش در مراسم نماز بر پیکر مطهر شهدا و شرکت در مجالس بزرگداشت انقلاب و شهدا و با وجود کهولت سن و ضعف جسمی حجت را بر همه تمام نمود و به عنوان الگوی عملی، فرزندان خویش را راهی جبهه های جنگ نمود. یکی از ابعاد شخصیتی آن بزرگوار طبع شعر روان و زیبا و عرفانی اش است که تا بعد از وفات بر همگان آشکار نبود. قریب به 18 غزل عرفانی در رابطه با حضرت صاحب الامر و الهامات عرفانی ایشان موجود است. سرانجام آن روحانی وارسته در شبانگاه اول ذی القعده الحرام 1408 ه.ق مطابق با شب هفتم تیرماه 1366 ه.ش پس از بیماری کوتاهی در منزل مسکونی خویش ندای ارجعی حق را لبیک گفت و به دیار دوست شتافت. پیکر آن مرحوم در جوار محراب عبادت و جماعتش در مسجد ملاحیدرعلی مدفون است.