سیمین سعیدی
حوله زمانی با دستگاه های چوبی پارچه و حوله بافی بافته می شد. آن زمان حوله ها تنها یک طرح داشت آن هم راه راه بود.
مقوا زنی شغلی است که توسط آن حوله ها طرح دار می شدند. قبل از ورود رایانه ها در این حرفه طرح مورد نظربه مقوا زن سفارش داده می شد تا او آن را روی کاغذ شطرنجی پیاده کند.
روال کار
طرح و ابعاد انتخابی توسط بافنده به هنرمند سفارش داد ه می شود و او آنرا روی کاغذ شطرنجی پیاده می کند که برای هر دستگاهی باید طراحی بخصوصی انجام شود.
مقواهای مخصوص این کار، وسط دو قسمت قالب قرار می گیرد. سپس از روی نقشه طرح ها و رنگ ها به صورت رمز و به وسیله سنبه و چکش روی مقوا سوراخ می شود. در هر دستگاه یک جای کارت هست که اگرخالی باشد حوله ای بدون طرح بافته می شود و اگر نقشه در آن باشد طرح دار می بافد.
قسمت های برجسته روی حوله، مربوط به سوراخ هایی است که پر خورده و بخش های خالی آن اثر قسمت های بدون سوراخ مقواهاست. سوراخ هایی هم که یکی در میان می خورد، کرک کمتری در بافت حوله مصرف می کند و خلوت تر و کم رنگ تر می شود.
منبع:
آقایان قاسم و حسین رضایی مقوا زن
