سرشیر
صبحانه ای زمستانه است که از قدیم در شهر ما مرسوم بوده و هنوز هم خواهان زیادی دارد. این صبحانه مختص خمینی شهر است و در جاهای دیگر رویه شیر را سرشیر می نامند. جایگاه این فراورده در حدی است که برای برنامه های خاصی مثلا فرستادن برای خانواده داماد سفارش داده می شود ،به شکلی که یک رسم قدیمی در برخی محلات شهر به حساب می آید. بعضی نقل قولهای شفاهی تاریخچه تهیه سرشیر رااز زمان مظفر الدین شاه ذکر می کند.
مراحل تهیه
شیر دوشیده شده را شب می جوشانند و تا صبح در جای سرد ویا یخچال نگه می دارند.
ساعت 2 الی 3 بامداد شیر سرد را داخل یک بادیه (قابلمه بدون دسته) و خامه را به اندازه درون بادیه مسی دیگر ریخته و هر کدام را جداگانه با چوب های گز و نی می زنند.
شیر و خامه درون مس خوب عمل می آید. چوب گز به علت استحکام و در عین حال انعطاف پذیری و ظرافتش برای زدن شیر و چوب نی به علت گودی وسطش برای زدن خامه مناسب است.
شیر آن قدر زده می شود تا کف کند و کم کم وارد خامه ای که همزمان با شیرزده شده می شود و زدن ادامه پیدا می کند تا سرشیری نسبتا سفت و یک دست به دست آید.
بسته به میزان سرشیردر حال تهیه از 1 تا 5-4 ساعت سر سیر مالی طول می کشد
صبح های زود در فصل زمستان که هوا سرد است سرشیر درست می شود حتی بعضی از روز ها یخ هم توی شیر انداخته می شود تا اصطلاحا وا نرود. البته زمان هایی هم که ماه مبارک رمضان مصادف با زمستان می شود برای افطار درست می شود.
هوای گرم از کف کردن شیر جلوگیری می کند و وا می رود.
سرشیری که بعد از مدتی ماندن در فضای گرم تبدیل به شیر شود سر شیر خوب است. به جز روش سنتی در حال حاضر سر شیر دستگاهی هم تهیه می شود. در این روش به شیر قرص مایه می زنند که تا 3 روز هم که سرشیر بماند وا نمی رود .
