لیلا پیمانی
قدیمی ترین گواهینامه طبابت در سده به سال 1293 خورشیدی برمی گردد. این گواهینامه را وزارت معارف برای میرزا عبدالرحیم پسر میرزامحمد صادر کرده و به وی اجازه طبابت به سبک قدیم داده شده است.
آمیرزا رحیم (1329-1259ه.ش) در سن 34 سالگی و 4 سال پس از تصویب قانون طبابت موفق به اخذ این مدرک می شود.
متن این گواهینامه به شرح زیر است:
«نظر به قانون طبابت مصوبه سوم جمادی الآخره مطابق با نهم برج جوزا تنکوزئیل سنه 1329 چون آقای میرزا عبدالرحیم ولد میرزامحمد مقیم قریه فروشان اصفهان بر حسب تشخیص وزارت معارف موافق مواد قانون اشتغال به طبابت را حاصل کرده است علیهذا وزارت معارف به مشارالیه اجازه می دهد که به موجب این اجازه نامه در قریه فروشان اصفهان مشغول به طبابت به سبک قدیم باشند.
تاریخ: هشتم برج حوت بارس ئیل سنه 1333»
وزیر معارف، رییس کل معارف و رییس دایره حفظ الصحه (دکتر سیف الاطبا) سه نفری هستند که پای این گواهینامه را امضا کرده اند.
نویسنده دائره المعارف 5 جلدی داروسازان استان اصفهان دراینباره می گوید: انصاری رییس معارف اصفهان پزشکان بدون مجوز را فراخوانی کرده و برایشان دوره ای به صورت شبانه برگزار می نماید. دکتر حسین یقینی می افزاید: معلوم نیست این دوره چه مدت بوده است اما در نهایت پزشکان قشونی (ارتش) که خود دانش آموخته دارالفنون بوده اند از این پزشکان آزمون گرفته و در صورت قبولی وزارت معارف و اوقاف برایشان اجازه نامه طبابت صادر می کرد.
دکتر میرزااحمد لقمانی و پسرش دکتر سیدمحمدعلی، دکترمیرزامحمدحسین لقمانی و دکتر حاج آقا ابطحی نیز در سال 1308 موفق به اخذ اجازه نامه از وزارت معارف شدند و ازآن پس تحت عنوان «طبیب مجاز» به مداوای بیماران ادامه دادند.
دکتر یقینی می گوید: اولین دوره از این آموزش های تخصصی در اصفهان برگزار شد اما دوره های بعد در تهران برپا گردید. دکتر میرزا احمد، پسرش میرزامحمدعلی، میرزامحمدحسین لقمانی و دکتر حاج آقا ابطحی این دوره را در تهران پشت سر گذاشتند اما از مکان آموزش میرزارحیم تا کنون اطلاعی به دست نیانده است.