دانشنامه شهرستان خمینی شهر

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در مراسم «سالکان حکمت و فکرت» (بزرگداشت دکتر دینانی و دکتر اعوانی) با بیان اینکه حکیم باید تلاش کند تا از حکمت ازلی بهره‌مند شود، گفت: کسی با خواب، رمل و اسطرلاب نمی‌تواند حکیم شود، اگر تلاش باشد، حکیم نصیبی از حکمت ازلی الهی خواهد داشت.
مراسم بزرگداشت دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه تهران و چهره ماندگار فلسفه و دکتر غلامرضا اعوانی استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه شهید بهشتی و چهره ماندگار فلسفه طی مراسمی با عنوان «سالکان حکمت و فکرت» با حضور جمعی از اهالی حکمت و فلسفه در مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در تاریخ 18 اسفند 1392برگزار شد.
دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در این مراسم طی سخنان کوتاهی گفت: اندر دل من هزار خورشید بتافت/ آخر به کمال ذره ای راه نیافت. من هم از طرف خودم و هم از طرف دکتر اعوانی اعلام می کنم که من و ایشان مسأله نیستیم، چرا که حکمت مسأله است. این مراسم نکوداشت که دوستان ما برگزار کردند، در حقیقت احترامی بود که به حکمت گذاشتند؛ اشخاص اینجا بهانه ای بیش نبودند تا به ساحت حکمت احترام گذاشته شود.
وی افزود: حکیم چند روزی می آید و می رود اما عالم هیچ گاه از حکمت خالی نیست؛ حتی نه این که عالم از حکمت خالی نیست، بلکه اساسا عالم ظهور حکمت است. حکمت از دل عالم درنیامد، بلکه عالم از حکمت ظاهر شد و از این نظر حکمت بر عالم تقدم دارد.
وی با بیان این که حکمت حادث نیست، اما حکیم و فیلسوف حادث هستند، اظهار داشت: از آنجا که صفات عین ذات خداوند هستند و خدا عین حکمت است. بنابراین حکمت ازلی است و چیزی که ازلی است بر مبنای اصلی فلسفی حتماً ابدی هم است. اگر بگوییم خدا حکمت است غلط نگفتیم، زیرا صفات خدا عین ذات او هستند. به قول حافظ آنچه آغاز ندارد، نپذیرد انجام.
ابراهیمی دینانی با اشاره به این که این عالم ظهور حکمت الهی است، گفت: اکنون سؤال این است که منِ حادث چگونه باید این حکمت ازلی و ابدی را به دست آورم؟ حکیم باید تلاش کند و زور بزند تا از حکمت ازلی بهره مند شود؛ حکیمی که تلاش می کند، سهمی از حکمت دارد اما این سهم بی جهت به دست نمی آید. کسی با خواب و رمل و اسطرلاب نمی تواند حکیم شود، بلکه تلاش می خواهد. اگر این تلاش باشد، حکیم نصیبی از حکمت ازلی الهی خواهد داشت.
این استاد فلسفه در پایان سخنانش ضمن تشکر از همسرش گفت: همسر من نه تنها در راه من مانع ایجاد نکرد، بلکه همواره در این مسیر معاون و کمک کار من بوده است و صمیمانه از او تشکر می کنم.