نویسنده :عبداله ذاکری
اکبر نوری در سال 1315 در شهرستان خمینی شهر دیده به جهان گشوده است. وی که دوران کودکی و نوجوانی اش را در اهواز سپری کرده، ورزش کردن را از سن 15 سالگی و با ورزش وزنه برداری آغاز نموده است. گفتنی است که این قهرمان جهان از شاگردان زنده یاد محمود نامجو می باشد. اکبر نوری در مسابقات المپیک و قاره ای آسیا و جهان شرکت داشته است و هنوز رکورد دار آسیا می باشد. این پیشکسوت خمینی شهری از دهه 30 تاکنون مدال های رنگارنگی را برای ایران کسب کرده است. وی که سالهای زیادی مربی گری تیم ملی وزنه برداری کشورمان را عهده دار بوده است، شاگردان زیادی را پرورش داده که هر کدام از آن ها از مقام آوران و نخبگان ورزش محسوب می شوند. شاگردانی چون نصرالله دهنوی، یدالله باقری، اردشیر شمس، غلام بلمه، آمازاسم و توماس آلتو، رحیم صفاری ، نادر جعفرزاده، حافظ حسنی، علی وادی و ... . اکبر نوری بزرگترین افتخار خود را مهیا کردن مکانی خالی از هر گونه تحدید برای جوانان از جمله دارو ها و مکمل های بدن سازی می داند. رکورد این ورزشکار بزرگ در المپیک 405 کیلوگرم می باشد.
لطفاً خودتان را کامل معرفی کنید.
اکبر نوری هستم متولد دوازدهم مردادماه 1315 ، در شهرستان خمینیشهر به دنیا آمدهام. فرزند سوم خانواده بودم. در چهار سالگی، پدرم به دلیل اینکه کارمند راهآهن بود مجبور شدیم که به اهواز برویم. بعدها من هم استخدام راهآهن شدم. پس از مدتی به شهرداری رفتم و استخدام آن مرکز شدم تا اینکه بازنشست شدم. در سال 1337 ازدواج کردم. در آن سال ها هرساله به خمینیشهر میآمدم و برنامه چگونگی تمرین بچهها را با آقای امینی نوه سرتیپ در میان میگذاشتم و دوباره به اهواز برمیگشتم. در سال 1358 به خمینی شهر برگشتم.
مسوولیت آقای امینی چه بود؟
آقای امینی مربی باشگاه بود. در آن زمان آقای امینی و نوری اولین مربی های وزنه برداری در خمینی شهر بودند.
از سالهای جوانیتان بگویید، با چه ورزشی شروع کردید؟
من علاقه به بوکس داشتم و دو سال در رشته بوکس قهرمان شدم. در آن سالها در مسابقهی استانی انتخاب قهرمانی کشور در آبادان اول شدم. مادر و پدرم جهت تماشای مسابقه حضور داشتند و پس از اتمام مسابقه مادرم از اینکه حریفم را زده بودم ناراحت بود و گریه میکرد و گفت در رشتهی دیگری فعالیت کن سپس به رشتهی وزنهبرداری روی آوردم.
از افتخاراتتان و مقام هایی که در وزنهبرداری کسب کرده اید بگویید.
اولین مسابقه من در رشتهی وزنهبرداری در سال 1336 در استان خوزستان برای انتخابی قهرمانی کشور در مشهد بود که وزنه 305 کیلوگرم را زدم و انتخاب شدم. مسابقات در آن زمان شهرستانی بود و من از پنجاه و چند نفر در ایران نفر نهم شدم. در سالهای 1337، 1338 و 1339 نفر دوم ایران شدم و درهمان سال به تیم ملی رفتم و برای مسابقات المپیک رم انتخاب و در مسابقات شرکت کردم. در سال 1340 در اهواز وزنه 405 کیلوگرم را رکورد زدم و چند سال قهرمان ایران بودم. سال 1340 در مسابقات جهانی وین نفر سوم شدم. سال 1341 تا 1345 قهرمان ایران بودم و در همان سالها قهرمان ارتشها شدم و از سال 1345 مشغول مربی گری وزنهبرداری شدم.
شما هم دوره استاد تختی بودهاید، آیا خاطرهای از ایشان دارید؟
استاد تختی کارمند راهآهن بود و ما گاهی در باشگاه راهآهن بدنسازی را با هم تمرین میکردیم.
از اساتیدتان بگویید.
آقایان: نیاکان در خوزستان، عنبرافشان در اهواز، حسن آشتیانی اولین مربی وزنه برداریام، حسن جامعی، حسن فردوس اولین مربی تیم ملی و محمود نامجو مربی تمریناتم بودند.
آیا هنوز هم تدریس میکنید؟
هرروز از ساعت 4 الی 11 شب در باشگاه هستم اما به خاطر درآمد ورزش نمیکنم بلکه تنها به خاطر عشق به ورزش و حضور با نشاط جوانان به باشگاه میآیم.
تا به حال چند شاگرد پرورش دادهاید؟
هزاران شاگرد پرورش دادهام که از آنها، میتوان به شاگردان قبل از انقلاب: نصراله دهنوی، رحیم صفاری، غلام بلمه و... از شاگردان شهیدم برادرزادهام نعمت اله نوری و نعمت اله رضایی(سلحشور) و شهید چراغی و از دیگر شاگردانم میتوان به علی والی قهرمان آسیا، اردشیر شمس و یداله باقری از قهرمانان پیشکسوتان جهان اشاره کرد و در عصر حاضر کسانی چون علیرضا میر نصیری و حجت یوسفیان نائب قهرمانان جوانان کشور، علیرضا امیر فتاحی نائب قهرمان کشور، مجتبی بلدی قهرمان استان، اصغر قدیری، محسن یاوری، رسول خاکدان و... اشاره کرد و هیچگاه هیچ فرقی بین شاگردانم نگذاشتم.
از حضور در المپیک بگویید، در چه سالی موفق به کسب این موفقیت شدید؟
در سال 1339 در المپیک رم حضور داشتم. وقتی جواز حضور در المپیک را گرفتم اصلاً خوابم نمیبرد. از این که شادی مردم را می دیدیم و توانسته بودم لبخندی بر لبان ملت بنشانم حس خوبی داشتم. منوچهر برومند و مرحوم محمود نامجو، دکتر حکمت پور، محمد نصیری، منگشتی امیری و مرحوم رضا استکی از همتیمیهای من بودند.
ورزش چه نقشی در زندگی شما ایفا کرده است؟
کوله باری از درد، زانودرد و کسالت اما با همه این مشکلات همیشه هدف زندگیام ورزش بود و از ورزش کردن لذت می برم.
چه توصیهای برای جوانان که امروزه بیشتر اوقات فراغت خودشان را صرف کشیدن قلیان و تفریحاتی ازایندست میکنند دارید؟
توصیهام این هست که مکان هایی در شهر باشد که جوانها دور هم جمع شوند و ورزش کنند تا به سمت قلیان، دود و سیگار نروند و من نیز همیشه هدف اصلیم در برخورد با جوانان همین بوده است.
درخواست شما از مسوولین شهر چیست؟
از مسوولین میخواهم که سراغی هم از ما بگیرند، نه چیزی از آنها میخواهم و نه انتظار خاصی از آنها دارم فقط می خواهم که امسال ما را از خاطر نبرند و سری هم به ما بزنند. من چندین مرتبه در سال 94 عمل جراحی داشتم اما از مسوولین هیچکسی سری به من نزد و کوچکترین سراغی از من نگرفتند. اگر مسوولین بتوانند سالنی در اختیارم قرار دهند من با علاقه حاضرم جوانان را تمرین بدهم.
شما سال گذشته موفق به کسب مقام قهرمانی مسابقات پاورلیفتینگ کشور در رده سنی 80 تا 90 سال شدید. اکثر سالمندان فکر می کنند که ورزش برای جوانان است چه توصیهای برای سالمندان دارید؟
من شاگردان سالمند هم دارم و هرکسی به من مراجعه کند تمرینش میدهم و هیچکسی را اجازه نمیدهم ناراضی از باشگاهم برد. من به سالمندان توصیه می کنم که هیچگاه برای ورزش کردن دیر نیست، حتی برای افراد مسن. برای داشتن زندگی شادتر و سالم تر بهتر است ورزش کنیم.
راجع به آقای جهان شدنتان بگویید؟
مسابقات بدنسازی را نیز در اهواز شرکت کردم و موفق به کسب جایزه آقای خوزستان شدم. مسابقات جهانی بدنسازی در تهران برگزار میشد و هیئت وزنهبرداری خوزستان من را معرفی کرد و در سال 1338 در رشتهی بدنسازی در دستهی موسوم به بلندقدها نفر اول جهان شدم.
آیا انتظاراتتان از این همه افتخارات در ورزش برآورده شده است؟
من همیشه به شاگردانم می گویم که من هنوز شاگرد مربی هم نیستم و باید حالا حالاها یاد بگیرم.
در پایان از مسوولین و خبرنگاران نشریه فرصت خیلی تشکر و قدردانی میکنم.
م