در دوران قاجر و پهلوی مشاغلی رایج بوده که برخی منسوخ و برخی هنوز هم رایج است. عناوین تعدادی از آنها عبارتند از:
علافی، زین سازی، نعلبندی، پالان دوزی، آب بندی ابریشم کاری، احرامی بافی، آشرمه دوزی، اکافی، الاغ داری، آیینه سازی، بزازی، بریانی، بوریابافی، برنجکوبی، پاشنه سازی، پاره دوزی، پیزربافی، پوستین دوزی، پولک دوزی، پیله وری، پینه دوزی، لحاف، تخمه برچینی، تریاک فروشی، تریاک مالی، تخت کشی، تکلتو دوزی، جولایی، جهک بافی، چادر شب بافی، چرخ کشی، چرمی سازی، چرخ تابی، چارواداری، چلونگی، چوب داری، چیت سازی، حداد سقط و حداد خورده، حکاکی، حمالی، حمصی، خاتم سازی، خرازی فروشی، خراطی، خشت مالی، دالان داری، دباغی، دلودوزی، دواتگری، ده یک دوزی، رزازی، رصافی، رواسی، زرکشی، زری بافی، زنجیره بافی، زه تابی، ساغری، سراجی، سرخالی سازی، سینه گری، سقط فروشی، سیم کشی، شال اندازی، شعربافی، شعرمالی، صباغی، سندون سازی، طبق کشی، طحانی، عصاری، عطایی، علاقبندی، فخاری، کلیچه دوزی، کناسی، کلوابندی، گازری، لندره دوزی (ماهوت دوزی)، لوافی، مشکی بافی، مکاری، مهره کشی، نقره سازی، نعلبندی، نمدمالی، یخچالی(سنتی).
منبع:
الهیاری، فریدون و همکاران، تاریخ حرف، صنایع، تجارت استان اصفهان از دوره باستان تا انقلاب اسلامی، اتاق بازرگانی اصفهان، 1393
