نام: رمضانعلی املایی
نام پدر: غلامحسین
ولادت: 1333 ه.ق مطابق با 1290 ه.ش- خمینی شهر / محله خوزان
وفات: 1385/11/20
محل دفن: امامزاده سید محمد
کودکی و تحصیلات:
هنوز یک ساله نشده بود که یتیم شد و بارش به دوش مادرش افتاد. در کودکی به مکتب خانه رفت و قرآن آموخت، ولی در نوجوانی و جوانی مشغول کار شد تا معاش خویش را تأمین کند. وقتی بزرگتر شد، همزمان با کارگری مشغول تحصیل شد و جامع المقدمات را نزد سید مصطفی ابطحی فروشانی فرا گرفت و سپس برای ادامه تحصیل در حوزه، راهی اصفهان شد و با وجود مزاحمت های دولتی، تحصیلات را ادامه داد و پس از رحلت سید ابوالحسن اصفهانی به قم می رود و شاگرد آیات عظام گلپایگانی، مرعشی نجفی، محمد تقی خوانساری و بروجردی می شود و مجددا به دلیل مشکلات خانوادگی به اصفهان باز می گردد و محضر رحیم ارباب و میرزا علی شیرازی را درک می کند و بزرگترین استاد خود را عارف وارسته رحیم ارباب می داند.
اهم فعالیت ها:
آیت الله املایی، مردی زاهد و بی تکلف بود و در طول زندگی خود به کارگری و کشاورزی حتی در زمانی که تحصیلات حوزوی را تمام کرده بود، مشغول بود و به سختی و به دستور حاج رحیم ارباب، امامت جماعت مسجد قائمیه را پذیرفت.
در طول حیات خود شاگردانی چون آیت الله امینی، آیت الله مقتدایی، حاج مهدی میردامادی، حاج آقا باقر میردامادی و حاج سید ابوالفضل موسوی گورتانی را پرورش داد.
فرزند ایشان محمد حسین از ملازمان حضرت حضرت بود و با وی به پاریس رفته و با ایشان هم به کشور بازگشت و در سال 1358 در اثر تصادفی درگذشت.
آیت الله رمضانعلی املایی با تحریفات به ویژه در عزاداری ها به شدت مبارزه می کرد و تأکید بسیاری به شناخت و معرفت مردم داشت.
