جمعه, 02 آذر 1403 Friday 22 November 2024 00:00

رمضانعلی هنوز یک ساله نشده بود که پدرش غلامحسین را از دست داد. او که در سال 1290خورشیدی به دنیا آمده بود در کودکی به مکتب خانه رفت و قرآن آموخت. در نوجوانی و جوانی مشغول کار شد تا معاش خویش را تامین کند. همزمان با کارگری مشغول تحصیل شد و سپس برای ادامه تحصیل در حوزه، راهی اصفهان شد. پس از رحلت آقا سید ابوالحسن اصفهانی به قم رفت و شاگرد آیات عظام گلپایگانی، مرعشی نجفی، محمد تقی خوانساری و بروجردی شد. وی مدتی بعد به دلیل مشکلات خانوادگی به اصفهان باز گشت.
آیت اله املایی، مردی زاهد و بی تکلف بود و در طول زندگی خود به کارگری و کشاورزی حتی در زمانی که تحصیلات حوزوی را تمام کرده بود، مشغول بود. وی به دستور حاج رحیم ارباب، امامت جماعت مسجد قائمیه را پذیرفت.
در طول حیات خود شاگردانی چون آیت اله امینی، آیت اله مقتدایی، حاج مهدی میردامادی، حاج آقا باقر میردامادی و حاج سید ابوالفضل موسوی گورتانی را پرورش داد.
فرزند ایشان محمد حسین از ملازمان امام خمینی در نجف بود و با وی به پاریس رفته و با ایشان هم به کشور بازگشت. محمدحسین در سال 1358 در اثر تصادف درگذشت.
آیت اله رمضانعلی املایی با تحریفات به ویژه در عزاداری‌ها به شدت مبارزه می‌کرد و تاکید بسیاری به شناخت و معرفت مردم داشت. وی در امامزاده سید محمد (ع) به خاک سپرده شد.

نوشتن دیدگاه