«لا» درتعدادی از اسامی امکان خمینی شهر ازجمله لادر،لاوه،لاتاریک ،لادوزخ ولادره تکرار شده است .لادره نام محلی ازمحله های فروشان است وبقیه اسامی چشمه ها ودره های شمال شهر می باشد.به همین سبب در مطلب پیش روکندوکاوی درموردمعنی این کلمه به منظور درک درست از اسامی ذکر شده انجام گرفته است
معنی «لا» در فرهنگ لغات
در فرهنگ ها برای «لا» و «لای» معانی متعدد ذکر کرده اند ، از جمله در برهان قاطع آمده: «علامت گل تیره و سیاه را نیز گویند که در ته حوض ها بنشیند و تای کاغذ و جامه و ریسمان را هم می گویند، همچون یک لای ریسمان و لای جامه و به معنای دره و کوه هم آمده است.که فاصله دو کوه باشد.»
دریکی ازکتب ریشه اسامی
«لا» در لغت عبارت است از ته نشین رسوبات آب و چون در صحرایی چنین حالتی پیش آید چه از سیل چه از حوادث دیگرونیز به معنای دره وفاصله دوکوه باشد.
معنای اصطلاحی
مردم به جایی که آب و مخصوصا سیلاب اندکی ایستاده باشد و رسوباتی از آن باقی مانده باشد «لا» می گویند و وجود رسوبات را نیز «لا» می گویند. و در این معنا درست همان معنای لایه را می دهد. یعنی قسمتی از زمین کوچک زراعتی که آب دارد و از رسوبات آب های ایستاده و مرده و باتلاق های کهن پیشین تشکیل یافته است.که این تعبیر می تواند برای منطقه لادره خمینی شهر درست باشد.
یک مثال
لاوه نام تفرجگاهی است که درآن دره ای باآبشاروچشمه وجود دارد واز شمال جاده کمربندی جدید خمینی شهر حدودا درکیلومتر5 ،جاده ای خاکی به آن راه دارد.البته این نام درشهرهای دیگری هم برمکانهای گذاشته شده است.لاوه در تفکیک واژه لاوه به صورت «لا+ آو + ه» در می آید. واژه «لا» به معنای رسوبات حاصل از آب است که در جایی ته نشین می شود و یا به معنای دره تنگ است . جزء دوم «آو» همان واژه آب است و جزء سوم ه علامت نسبت. پس لاوه، یعنی آبی که در «لا» قرار دارد و یا از دره ای کوچک رو به خارج جریان پیدا می کند. لاوه یعنی «لای آوه» یعنی آب منسوب به «لا».
منابع:
مهریار،محمد،فرهنگ جامع نامهاوآبادیهای کهن اصفهان،اصفهان:فرهنگ مردم 1383.
محمد حسین بن خلف تبریزی، برهان قاطع،تهران: امیرکبیر ، چاپ هشتم ، 1393.
