ابن ابي الحديد شارح نهج البلاغه در ذيل شرح يكي از خطابه هاي حضرت مي نگارد: «مغول به جميع بلاد ايران دست يافت مگر بر اصفهان. در سال 627 چندين بار به آن شهر حمله بردند. مردم شهر به دفاع برخاستند و بين دو طرف جنگي عظيم برپا شد ولي مغولان به قصد خود نائل نيامدند تا آنكه در سال 633 ...» ابن ابي الحديد در اينجا به اختلاف دو فرقه از اهالي شهر اشاره مي كند كه باعث مي شود يكي از آنان به مغولان پيام دهد اگر به اصفهان حمله كنند، دروازه را به روي آنان خواهد گشود و مغولان مي پذيرند و حمله را آغاز مي كنند. به اين ترتيب فرقه يي كه از مغولان كمك خواسته بود در داخل شهر و مغولان در خارج از شهر فشار مي آوردند تا اصفهان سقوط مي كند و گفتني است مغولان پس از ورود به شهر ابتدا همان كساني را كه دروازه را گشوده بودند از دم تيغ گذراندند
پس از حمله مغولان کانون های مقاومت در اطراف اصفهان از جمله بلوک ماربین تشکیل شد تابه مبارزه با مغولان بپردازد.
منبع : مقاله سالار سيف ا لدينيدر باب حمله مغولان به اصفهان
🔧 وبسایت در حال به‌روزرسانی است — ممکن است برخی بخش‌ها موقتاً در دسترس نباشند.