محمد علی از دهقان زادگان سده بود. پدرش قنبرعلی از کسبه محله فروشان به شغل قصابی اشتغال داشت. در سال1191 ه. ق به دنیا آمد. از کودکی استعداد وی در سرودن شعر بروز کرد ولی به مکتب فرستاده نشد و پس از فوت پدر به دلیل ناسازگاری برادران خانه پدری را ترک و در سال 1234 به ناچار سده را ترک کرد و به محضر آیت اله شفتی رسید. وی سروش را فردی مستعد تشخیص و به تربیت وی همت گمارد و در محل بید¬آباد اصفهان منزلی به او داد.
سروش قصیده ای 110 بیتی سرود که آوازه آن به دربار قاجار رسید و در سال 1210 ه.ش اصفهان را ترک و به گلپایگان و سپس تهران عزیمت کرد.
زندگانی سروش همزمان با قسمتی از دوره سلطنت فتحعلی شاه، تمام دوره محمد شاه و حدود 21 سال از پادشاهی ناصرالدین شاه بوده است.
میرزا محمدعلی ملقب به سروش از سال 1264 تا 1285 ه. ق در تهران در عزت و شهرت زندگانی گذراند.
سروش اشعار متعددی در مدح ائمه اطهار (ع) و حضرت رسول (ص) دارد و وی را می‌توان بزرگترین شاعر قصیده سرای عهد قاجار نامید. دوره ای که در واقع دوره بازگشت ادبی و تجدید سبک شعرای باستان بوده است.
آثار سروش:
- مثنوی موسوم به روضه الاسرار دارای 1159 بیت در مقتل و مرائی امام حسین (ع) سروده شده است.
- شصت بند در مرثیه عاشورا
- مثنوی اردیبهشت در سرگذشت حضرت رسول اکرم (ص) و دوازده امام (ع) و مخصوصا شرح غزوات حضرت امیرالمومنین علی (ع)
- قسمتی از اشعار فارسی کتاب الف لیل
- شمس المناقب در مدح پیامبر اکرم (ص) و ائمه دین (ع)
- دیوان قصائد و غزلیات و قطعات و مسمط¬های سروش
- رساله سروشیه
منابع: منابع:
آقامحمدی، علی، روضه الاسرار، اصفهان: نقش نگین، 1389 .
آقامحمدی، علی، سرشک غم، اصفهان: نقش نگین، 1389 .
-
تاریخ وقایع
-
سال شمار
- درگذشت سروش
