اندآن
پیشینه
مافروخی که درقرن چهارم می زیسته در کتاب محاسن از ابو عبداله انداآنی ادیب، دانشمند عالم فقه، نحو و لغت و خطیب نام برده که از اساتید متقدم او بوده است. وی همچنینصمن نقل حکایتی از ابوالحسن انداآنی که روزگاری حاکم اصفهان بوده نام برده است که نشان از قدمت اندان دارد. مافروخی اصفهانی، مفضل بن سعد، محاسن اصفهان، ترجمه حسین بن محمد آوی، اصفهان، مرکز اصفهان شناسی، 1385.، ص160و 124
در طومار شیخ بهایی انداآن و در تاریخ اصفهان جابر انصاری انداوان واستاد مهریار اندُاَن نوشته اند. در نزهةالقلوب آمده است: دوم ناحیت ماربین (اصفهان ) پنجاه و هشت پاره دیه است خوزان و قرطان و رنان و اندوان معظم قرای آن.
اندان، دهی است از بخش سده شهرستان اصفهان با 4372 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن غلات، پنبه، تنباکو و صیفی است. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
اندان در شمال باختری اصفهان و نزدیک سده زمین آن حاصلخیز، مردمش کوشا و دیه آباد و دلنشین است. شغل مردم کشاورزی و از این پیش دامداری هم بود. این دیه را قناتی شگرف و طولانی و پر آب بود که از حوالی نجف آباد سرچشمه می گرفت ولی پس از این که گلشهر کازرونی یعنی ناحیتی نزدیک نجف آباد با چاه های عمیق به کار افتاد آب این قنات خشکید. مهریار، محمد، فرهنگ جامع نامها و آبادیهای کهن اصفهان، اصفهان، فرهنگ مردم 1382، صص 160-162.
موقعیت جغرافیایی
اندان قبل از احداث جاده های امیر کبیر و کهندژ به صورت یک آبادی مستقل در همسایگی هرستان، خوزان و جوی آباد و آدریان بود حتی با تشکیل سده به آ ن ملحق نشد تا اینکه از حدود سال 1337 تقاضای پیوستن آن به سده مطرح و اندان همزمان با تغییر نام سده به همایونشهر به آن پیوست و در دهه بعد جاده کهندژ در شمال آن احداث شد. در حال حاظر یکی از محلات شهر خمینی شهر و در حوزه شهرداری ناحیه یک در جنوب شرقی شهر واقع است. خیابان آیت اله مدرس در مرکز آن و خیابان شهید فهمیده جنوب، امیر کبیر غرب، کهندژ شمال و خیابان ماربین و خیابان شهیدان موسوی در شرق آن قرار دارد و شامل محلات رحیمی ها( رضوی)، مجیر، میریان، رحمت آباد مسجد مصلا در شرق و چهارده معصوم در جنوب و گلزار در غرب خیابان مدرس است.