عبدالرحیم مشهور به میرزارحیم
نام پدر: میرزامحمد
ولادت: 1259 خورشیدی
وفات: 1329 خورشیدی
مدفن: امامزاده سیدابراهیم فروشان
عبدالرحیم در سال 1259 خورشیدی متولد شد. از دوران کودکی و نحصیلاتش اطلاعاتی زیادی در دست نیست. آنچه مسلم است وی در مدرسه صدر اصفهان علوم دینی و طب را نزد حاج علیآقا شیرازی1 که قانون ابوعلی سینا را تدریس میکرد، فراگرفت. حاج علیآقا شیرازی بسیار این شاگرد خود را قبول داشت و بارها به دیگر طلاب سفارش میکرد که قدر او را داشته باشید. میرزا عبدالرحیم آدم متواضعی بود و در وعظ و هم در طبابت محقق و دقیق و ماهر بود. کتابخانه بزرگی داشت و اولین پزشک سدهی است که موفق شد گواهی طبابت دریافت کند. میرزا این گواهی را در سال 1293 از وزارت جلیلیه معارف در سن 34 سالگی گرفت.
میرزا عبدالرحیم علاوه بر آنکه در طبابت بسیار خبره بود در میان مردم به واعظ و منبری نیز شهرت داشت و در روضه هایی که در محلات مختلف برگزار میشد از جمله تکیه محله کوورز در خوزان و خانه حاج قنبرعلی زهتاب از وی برای سخنرانی دعوت به عمل میآمد. اگرچه از خاندان ابطحی بود اما به سبب اینکه در سخنرانیهای خود نقل روایت و احادیث از ائمه اطهار (ع) مینمود، نام خانوادگی «محدث» را برگزید. او یک پسر و یک دختر داشت. پسرش سیدمحمد شغل تزریقات را برگزید.
میرزا در نیمه دوم سال 1329 خورشیدی فوت کرد. براساس وصیت او جسدش در سرداب گذاشته شد تا در وقت مناسب به کربلا برده شود.
گواهی مجوز طبابت میرزا عبدالرحیم
همانطور که پیشتر گفته شد قدیمیترین اجازهنامه پزشکی در سده برای وی در سال 1293 خورشیدی توسط وزارت معارف صادر شده است. متن این گواهینامه به شرح زیر است:
«نظر به قانون طبابت مصوبه سوم جمادی الآخره مطابق با نهم برج جوزا سنه 1329 چون آقای میرزا عبدالرحیم ولد میرزامحمد مقیم قریه فروشان اصفهان بر حسب تشخیص وزارت معارف موافق مواد قانون اشتغال به طبابت را حاصل کرده است علیهذا وزارت معارف به مشارالیه اجازه میدهد که به موجب این اجازه نامه در قریه فروشان اصفهان مشغول به طبابت به سبک قدیم باشند.
تاریخ: هشتم برج حوت بارس ئیل سنه 1333»
وزیر معارف، رییس کل معارف و رییس دایره حفظ الصحه (دکتر سیف الاطبا) سه نفری هستند که پای این گواهینامه را امضا کرده اند.
گفته هایی در باره میرزا عبدالرحیم
حاج علی زهتاب فرزند حاج قنبرعلی میگوید:« پدر من از اولین سدهی هایی بود که در خانهاش دهه روضه خوانی داشت. میرزا رحیم یکی از منبریهایی بود که هر سال برای سخنرانی و روضه خوانی به خانه ما دعوت میشد. او سید نازنینی بود و در کار طبابت هم مهارت داشت.».
مرحوم اسماعیل رضایی نیز یکی دیگر از قدیمیهای محله خوزان است که در اینباره میگوید:«اهالی محل هر سال دهه اول محرم در تکیه کوورز (سکه الزر) روضه میگرفتند. یکی از منبریهای ثابت این مراسم، میرزا رحیم طبیب بود.».
اولین نوه میرزا میگوید:« یک کتاب خطی با موضوع پزشکی از پدر بزرگم به یادگار مانده که به نظر میرسد تجربیات کاریاش باشد. تعدادی کتاب هم در وسایلش پیدا کردیم که حاشیه نویسی کرده است. چند کتاب راجع به مقاتل هم بود. تعدادی کتاب هم راجع به داروسازی داشت که از زبان فرانسه به فارسی ترجمه شده است.» گفتنی است تعدادی از این کتابها اکنون در موزه درالقرآن خمینیشهر نگهداری میشود.
میرزارحیم یکی از قدیمی ترین پزشکان کوچه حکیم ها و اولین پزشک سده ایست که موفق به اخذ گواهینامه پزشکی از وزارت معارف شد.
وی که همچون دیگر پزشکان سنتی آن زمان، دانش پزشکی خود را در مدرسه صدر اصفهان آموخته بود پس از اعلام بخشنامه وزارت معارف مبنی بر گذراندن دوره ای ویژه، در سال 1293 در این دوره ی پزشکی شرکت کرد و پس از قبولی در آزمون پایان دوره موفق به کسب اجازه نامه طبابت به سبک سنتی شد و تا پایان عمر به طبابت پرداخت.
وی که علاوه بر طبابت، به تحصیل علوم دینی نیز می پرداخت به عنوان واعظ و منبری به جلسات مذهبی نیز دعوت می شد.
میرزا رحیم اگرچه از خاندان ابطحی بود اما از آنجا که در جلسات مذهبی به نقل احادیث پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) می پرداخت برای خود نام خانوادگی «محدث» را برگزید.
ازعبدالرحیم مدرس یک دختر و یک پسر به یادگار ماند که سیدمحمد پسرش با فراگیری تزریقات سالیان سال در کوچه حکیم ها مشغول خدمت به مردم بود.
