تبدیل پشم به نخ از دیر باز در پیشینه خمینی شهر رایج بوده است، قبل از ورود دستگاه های حلاجی در اواخر دهه 1330 حلاجی پشم توسط دست صورت می گرفت. زمانی در بازار ورنوسفادران تعداد زیادی مغازه پنبه زنی وجود داشته است. در دست نوشته های نامی در این مورد آمده «بازار حلاجان باولگان ؛راسته ایست از چار سوق زاغی تا چار سوق شادی با دویست دکان پنبه کنی. همه تاق وچشمه  زیر نور چشمه ».

حلاجان پشم و پنبه را توسط کمان به اصطلاح می زدند. این شغل در انحصار مردها و به حلاجی معروف بود و شاغلین آنرا حلاج می نامیدند. ابزار حلاج ها کمان حلاجی بود. این وسیله چوبی کمانی شکل بود که زهی سرتاسری داشت. با کوبیدن کمانچه به زه که در درون پشم و پنبه قرار داشت آنها رشته رشته می شدند. محصولات حلاجی شده برای تولید نخ در اختیار نخ ریس ها قرار می گرفت.