عمادی انداني مهران

دکتر مهران عمادی انداني

نام پدر: کرامت‏اله

ولادت: 1352

تحصیلات:

پسا دکتری, علوم اعصاب شناختی, دانشگاه ورونا, ایتالیا,۱۳۹۰-۱۳۹۲

دکتری, مهندسی برق- مهندسی پزشکی, دانشگاه تهران, ایران، ۱۳۸۲-۱۳۸۷.

فوق لیسانس, مهندسی برق- مهندسی پزشکی, دانشگاه تهران, ایران، ۱۳۷۵-۱۳۷۸

لیسانس مهندسی الکترونیک, دانشگاه صنعتی اصفهان،۱۳۷۰-۱۳۷۵

عناوین:

عضوهيات علمي دانشگاه اصفهان.
پژوهشگرعلوم اعصاب-حركتي در دانشگاه های سوییس و ایتالیا.
برنده جایزه بنياد علمي كلاين فوگلباخ سوييس، ۲۰۱۵ میلادی.
برگزيده المپياد رياضي دانش‏آموزي در استان اصفهان در سال 1369.

مروری بر زندگی و سوابق علمی دكتر مهران عمادي

پس از تحصیلات دبستانی و راهنمایی، رشته ریاصی فیزیک را برای اخذ دیپلم برگزید. وی در سال ۱۳۶۹ برگزيده المپياد رياضي دانش‏آموزي در استان اصفهان شد و به همين دليل دعوت نامه‌هايي از دانشگاه‌هاي معتبر ايران براي انتخاب آن دانشگاه‌ها دريافت كرد. رشته مهندسي الكترونيك دانشگاه صنعتي اصفهان را براي دوره کارشناسی انتخاب نمود و توانست رتبه‌ پنجم در كنكور كارشناسي در شاخه مهندسي الكترونيك را كسب نماید.

در سال ۱۳۷۵ در المپياد دانشجويي مهندسي برق موفق به دريافت رتبه‌ هشتم گرديد. با پایان دوره کارشناسی در دانشگاه صنعتی، در دوره‌ كارشناسي ارشد رشته‌ مهندسي پزشكي دانشجوی دانشگاه تهران پذیرفته شد. علاقه‌ به مدلسازي مغز انسان باعث شد تا زمينه‌ علوم اعصاب محاسباتي را بعنوان پايان نامه‌ كارشناسي ارشد با راهنمايي استاد دكتر پرويز جبه‌دار مارالاني (چهره ماندگار در مهندسي برق) و مشاوره استاد دكتر فريبا بهرامي (اولين بانوي دكتر مهندسي برق از ايران) انتخاب كند. مهران عمادی به این میزان تحصیلات بسنده نکرد و قصد دریافت دكتري تخصصي نمود و به این منظور دکترای رشته مهندسي پزشكي دانشگاه تهران را انتخاب کرد. پايان نامه‌ دكتري وی در زمينه‌ي علوم اعصاب محاسباتي با راهنمايي اساتيد دكتر فريبا بهرامي و دكتر پرويز جبه دار مارالاني انجام به سرانجام رسید دکتر مهران عمادی انداني مدتي هم در دانشگاه پلي تكنيك فدرال لوزان سوييس به تحقيق در روبات‌هاي مُلهم از بيولوژي پرداخت.

دكتر عمادي پس از فراغت از تحصيل، در گروه مهندسي پزشكي دانشگاه اصفهان بعنوان استاديار مشغول به كار شد و پس از مدتي، با توجه به علاقه‌ به پژوهش در خصوص ارتباط ذهن و مغز، به مدت چند سال دوره‌ فلوشيپ را در دانشگاه وروناي ايتاليا با هزينه‌ دولت ايتاليا در زمينه‌ علوم اعصاب شناختي گذراند. در مدت ژوهش در دانشگاه مذکور دو بار طرح ايشان بعنوان پژوهش برتر معرفي گرديد. دكتر عمادي پس از اتمام دوره در ایتالیا به گروه مهندسي پزشكي دانشگاه اصفهان بازگشت. این استاد پژوهشگر مقالات متعددي در زمينه‌ علوم اعصاب محاسباتي و شناختي در مجلات معتبر علمي جهان نظير مجله‌ علوم اعصاب (Neuroscience) و پلاس وان (PlosOne) منتشر كرده است.

در‏یافت جایزه از بنياد علمي كلاين فوگلباخ (Klein Vogelbach) سوييس

از جمله سوابق علمی درخشان دکتر عمادی دریافت جایزه ازبنياد علمي كلاين فوگلباخ در سال در سال ۲۰۱۵ میلادی است. این بنیاد در شهر بازل سوييس واقع است و هر ساله به پژوهش برتر انجام گرفته در زمينه‌ علوم اعصاب حركتي اعطا مي‌گردد. هيات داوران از بين پژوهش‌هاي منتشر شده در مجلات علمي معتبر بين‏المللي در زمينه‏هاي علوم اعصاب، ارتوپدي و آناتومي يك كار را بعنوان مهمترين رخداد علمي جهان در زمينه‌ علوم اعصاب حركتي در آن سال انتخاب مي‌كنند. پژوهشگرانی از كشورهاي اروپایی، آمريكاي شمالي و استراليا مفتخر به كسب اين جايزه شده‌اند و براي اولين دكتر عمادي، بعنوان پژوهشگري از آسيا مفتخر به كسب اين جايزه گرديد.

عنوان پژوهش مذکور«تاثير تلقين در تغيير مدارهاي تحريكي و مهاري قشري نخاعي در عملكرد حركتي» است.

در اين پژوهش براي اولين بار در جهان كشف شد كه تلقين جايگاه نوروني در مغز دارد

به موجب اين پژوهش، برداشت هر فرد از خودش مي‌تواند واقعي نباشد. گاهي خودش را دست كم مي‌گيرد و گاهي دست بالا. البته توسط روش‌هايي مانند تلقين مي‌توان اين برداشت را تغيير داد. پژوهش‌های دیگر توسط دانشمندان نيز مويد اين موضوع بوده است كه اگر فرد خودش را دست كم بگيرد، عملكرد او بد مي‌شود و بالعكس اگر خودش را دست بالا بگيرد عملكردش بهبود مي‌يابد. برداشت ما از خودمان يك مفهوم ذهني است و عملكرد ما در انجام يك كار، يك مفهوم فيزيكي و فيزيولوژيكي است كه مغز بعنوان مركز فرماندهي دستورهاي لازم را براي انجام آن به بدن ارسال مي‌كند. اهميت ارتباط بين ذهن و مغز در اين مثال ساده روشن مي‌شود. حال فرض كنيم فردي كاري را مي‌خواهد انجام دهد و برداشتش از خودش آن است كه قادر به انجامش نيست. ولي حقيقت آن باشد كه از نظر محدوديت‌هاي انساني انجام اين كار در توان آن شخص باشد. نتيجه چه خواهد بود؟ كار انجام نخواهد شد. زيرا كه شخص از نظر ذهني آماده نبوده است. در مفاهيم روانشناسي اين مفهوم مكررا ديده مي‌شوند. حال اين سوال مطرح مي‌شود كه آيا مي‌توان ارتباط بين ذهن و مغز را در قسمتي از مغز و با توجه به عملكرد آن توصيف كرد؟ يعني اينكه، آيا اگر فرد خودش را دست بالا گرفت، مي‌توان تاثير آن را در مغز ديد؟

بطور ساده مي‌توان پژوهش انجام شده توسط دكتر عمادي را اينگونه توصيف كرد كه ارتباط بين مغز و ذهن (در هنگام تلقين) چگونه انجام مي‌گيرد. تلقين به شرط آنكه باور شود، عامل مهمي است كه در عملكرد انسان تاثير مي‌گذارد. بخصوص، در افراد بيمار، تلقين مثبت مي‌تواند به بهبود بيماري كمك كند. در اين پژوهش براي اولين بار در جهان كشف شد كه تلقين جايگاه نوروني در مغز دارد. در حقيقت در اين پژوهش به اين راز پرداخته شد كه چگونه برداشت ذهني فرد از خودش در مغزش بُروز مي‌كند. از كاربردهاي مستقيم اين پژوهش مي‌توان به بهبود بيماري‌هاي عصبي-حركتي و كم تواني‌هاي حركتي اشاره كرد. همچنين، ديگر دستاوردهاي اين پژوهش مي‌تواند ايجاد روش‌هاي نوين در بهبود عملكرد ورزشكاران باشد. با شناخت جايگاه تلقين در مغز، مي‌توان در آينده روش‌هاي جديدي در بهبود بعضي از مشكلات رواني مانند منفي گرايي ارايه كرد. همچنين، يافتن جايگاه نوروني تلقين، مي‌تواند گامي مهم در ايجاد مثبت گرايي بخصوص براي بيماراني كه اميد بهبودي را از دست داده‌اند باشد

منابع:

اطلاع رسانی شخصی دکتر مهران عمادی

پایگاه اطلاع رسانی اساتید دانشگاه اصفهان

http://ui.ac.ir/?sp=6984

http://www.fbl-klein-vogelbach.org/ueber-fbl/der-skv-preis.html

وب سايت خبري uinews