شكسته شدن تحصن 11 روزه مردم اصفهان در سال 1357 در منزل آيت‌اله سيدحسين خادمی منجر به درگیری‏هایی شد که حکومت نظامی در اصفهان و همایون‏شهر را به دنبال داشت. مردم اصفهان و همایون‏شهر از روز نهم مرداد 1357 متعاقب بازداشت حجت‌الاسلام سيدجلال طاهری دست به اعتراض و تحصن از جمله در منزل آیت‏اله خادمی زدند. معترضین ضمن محكوم كردن جنايات ماموران شاه خواستار آزادی بی قيد و شرط حجت‌الاسلام طاهری شدند. به دنبال آن حوزه‌های درس و نمازهای جماعت مساجد و بازار اصفهان تعطيل شد و بازاريان و اصناف نيز به جمع تحصن‌كنندگان پيوستند و درگيری ميان مردم و ماموران در نقاط مختلف اصفهان به تدريج شدت گرفت. تظاهرات خيابانی پراكنده و حمله به مشروب‌فروشی‌ها، ساختمان حزب رستاخيز و شعب بانك صادرات كه توسط هژبر يزدانی بهایی معروف خريداری شده بود و ديگر اماكن وابسته به رژيم شاه به طور روزمره ادامه یافت. تماس‏های ساواك با بعضی از نزديكان آيت‌اله خادمی برای پايان بخشيدن به تحصن به نتیجه نرسید.

روز 15 مرداد مصادف با آغاز ماه مبارك رمضان بود. امام خمينی به اين مناسبت پيامی انتشار داد و در آن با اشاره به قيام مردم اصفهان فرمود: «امروز ملت شجاع و به پا خاسته ايران شاهد موج عظيم ضدشاهی كه بر اثر يكی ديگر از اعتصابات بزرگ اصفهان در پشتيبانی از روحانيت و در اعتراض به اعمال غيرقانونی و انسانی رژيم است، مي‌باشد».

سرانجام تحصن در منزل آيت‌اله خادمی خاتمه يافت ولی مردم به محض خروج از منزل و كوچه‌های اطراف، با آرايش جنگی نيروهای نظامی و انتظامی روبرو شدند. اين آرايش به سرعت به درگيری انجاميد. در ساعت 14:30 روز 20 مرداد شورای تامين استان اصفهان با شركت مقامات لشكری و كشوری تشكيل شد و تصميم به برقراری حكومت نظامی گرفت. ناجی در حكمی از سوی شاه به عنوان فرماندار نظامی اصفهان و حومه تعيين شد. مردم در واکنش به انتصاب ناجی شعار می‏دادند: از درد ناعلاجی، درجه دادند به ناجی. دو روز پس از اعلام حكومت نظامي در اصفهان، سرلشكر ناجی در نجف‌آباد و همايون‏شهر و شهرضا نيز حكومت نظامی اعلام كرد.

منابع:

انقلاب اسلامي به روايت اسناد ساواك، مركز بررسی اسناد تاريخی، كتاب هشتم و نهم

روزشمار انقلاب اسلامی، دفتر ادبيات انقلاب اسلامی، كتاب چهارم.