پس از حمله مغولان به اصفهان کانون های مقاومت در اطراف اصفهان از جمله بلوک ماربین تشکیل شد تا به مبارزه با مغولان بپردازد.
ابن ابی الحديد شارح نهج البلاغه در ذيل شرح يكي از خطابه های حضرت مي نگارد: «مغول به جميع بلاد ايران دست يافت مگر بر اصفهان. در سال 627 چندين بار به آن شهر حمله بردند. مردم شهر به دفاع بر خاستند و بين دو طرف جنگی عظيم برپا شد ولی مغولان به قصد خود نائل نيامدند تا آن كه در سال 633...» ابن ابي الحديد در اينجا به اختلاف دو فرقه از اهالی شهر اشاره می كند كه باعث می شود يكی از آنان به مغولان پيام دهد اگر به اصفهان حمله كنند، دروازه را به روی آنان خواهد گشود و مغولان می پذيرند و حمله را آغاز می كنند. به اين ترتيب فرقه ای كه از مغولان كمك خواسته بود در داخل شهر و مغولان در خارج از شهر فشار مي آورند تا اصفهان سقوط می كند. گفتنی است مغولان پس از ورود به شهر ابتدا همان كسانی را كه دروازه را گشوده بودند از دم تيغ گذراندند.
منبع:
مقاله سالار سيف الديني در باب حمله مغولان به اصفهان