تاریخچه حزب:
فکر ایجاد حزب واحد و فراگیر از سوی ایرانیان تحصیل‏کرده در خارج کشور به ویژه طرفداران ساموئل هانتینگتون (استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد) مطرح شد.
محمدرضا پهلوی در کتاب خود (پاسخ به تاریخ) در این مورد می‏گوید:
« ما معتقد هستیم همه مردم ایران باید برای رسیدن به هدف های ملی که سعادت و آسایش فرد فرد ما را تامین خواهد کرد متحد باشند و در یک جهت حرکت کنند، همه کوشش ها باید در راه پیشرفت کشور باشد. نه خنثی کردن تلاش های یکدیگر. در نظام چند حزبی امکان تفرقه و تشتت بسیار است. هر گروه که در حزبی هستند با دیگران بر سر کسب قدرت و به دست گرفتن حکومت ستیز و دعوا دارند. .. در حالی که در حزب رستاخیز از جنگ گروهی خبری نیست»
بنابر این حزب رستاخیز ملی ایران به دستور شاه در یازده اسفند 1353ش تشکیل شد و کلیه احزاب منجمله حزب ایران نوین، حزب مردم، پان ایرانیست و ایرانیان در آن ادغام شدند. اندکی بعد کار به جایی رسید که شرکت در این حزب سیاسی، اجباری اعلام شد و شاه در سخنان خود گفت: « هر کسی باید جزو این حزب بشود و تکلیف خود را روشن بکند. اگر نشد از ایران خارج شود». سرانجام در پائیز 1357 به دستور خود رژیم حزب مذکور برچیده شد.

تاریخچه محلی حزب:
این حزب در همایونشهر با دعوت از افراد سرشناس تشکیل و در شهر و روستاهای اطراف کانونهای را تاسیس کرد که اکثریت اعضای آنها را همان اعضای حزب ایران نوین منحله تشکیل می دادند.
هرکانون یک رییس و نایب رییس و دو منشی و دو عضو داشت.
کانونها:
همایونشهر: 60    کانون
درچه:        16  کانون

جوی آباد:  10    کانون
کرتمان:     2      کانون
دینان:       7      کانون
ولاشان:    7      کانون
اصغرآباد:   2      کانون
احمدآباد درچه: 2 کانون
آدریان:           4  کانون
مرکز حزب رستاخیز در همایونشهر در ابتدای بلوار شهید اشرفی واقع بود.
حزب رستاخیز ملت ایران سه سال بعد از تشکیل به عنوان یکی از پایه ‏های رژیم مورد حملات مخالفین رژیم قرار گرفت در همایونشهر هم در جریان مبارزات در سال 1357 این ساختمان توسط مبارزان آسیب دید. پس از پیروزی انقلاب مبارزان ساختمان مذکور را بازسازی کرده و سپاه پاسداران شهر درآن تشکیل شد.

منابع:

صرامی فروشانی، رسول، سده در گذر زمان (سده اصفهان)، اصفهان، انتشارات پویش اندیشه، 1382.