سنگ به دلیل دوام و مقاومت در برابر عوامل طبیعی برای نشان گور یا سنگ قبر همواره استفاده می شده است. شکل این آنها در زمانها و مکانهای مختلف متفاوت بوده است. می شود گفت سنگ های قبور تنديس های متنوعی هستند كه در نقاط مختلف به شكل های گوناگون ديده مي شوند. شكل ها، نقش ها و نوشته های روی سنگ های گور در هر گورستان دست مایه پژوهش محققان و در برگیرنده محتوای میراث آن منطقه می باشد. بنابراین قبرها و روش تدفين در هر سرزمين و در هر دوره تاريخي، نشانگر نوع اعتقادات، آداب و رسوم، سنت ها و باورهاي يك قوم يا مردم يك سرزمين بوده و چه بسا راهنمای پژوهشگران برای روشن شدن گوشه ای از تاریخ باشد.
سنگ گورها بسيار متنوع هستند و لی به شکلی اجمالی می توان آنها را تقسیم بندی کرد:

 1- سنگ گورهای افقی كه هم سطح زمين بوده و گاهی ازسطح زمين كمی بلند تر هستند
2- سنگ گورهای عمودی یا ایستاده که به دودسته محرابی منظم و نقش دار و سنگ گورهای عمودی ساده و بدون نقش تقسیم می شوند
3- سنگ گورهای صندوقی
4- سنگ گورهای تنديس واربه شکل شير، قوچ، اسب و انسان .

سنگ قبرهای شهرستانهای خمینی شهر
در فبرستانهای متعدد منطقه ماربین و سده سنگ قبرهای افقی و عمودی ایستاده قدیمی هر دو دیده می شود ولی سنگ قبرهای بزرگ و ایستاده گورستان زاغ آباد و دیگر گورستانهای این شهر آثار ارزشمندی از دوران تمدن اسلامی در ایران است. این سنگ ها علاوه بر بیان گوشه‌ای از نوع زندگی و باور مردمان، گویای ذوق هنری و معماری هنرمندان این شهرو رد پای بزرگان و مشاهیر منطقه ازهفتصد سال پیـش به بعد می باشد. در بسیاری از گورستانهای تاریخی شهرها این سنگ قبرها در محل خود حفظ شده و در بعضی از مناطق مانند تبریز سنگ قبرها بخشی از یک موزه را تشکیل می دهند.

منابع:
بزرگ نیا، زهره، سنگ مزار در گورستان های کهن،نشريه"معمار"شماره 63، مهر و آبان 1389
شاهین، محمدعلی، هزارسال خمینی شهر، 1396