آب اصلی ترین عامل تشکیل آبادی ها در منطقه ماربین بوده است، در آن حد که نام های اکثر آبادی ها به شکلی از آن برآمده است. در گذشته آبرسانی به این مناطق که با هوش و ذکاوت خاصی صورت گرفته با دو روش نهر یا مادی و قنات صورت می گرفته است. به طور کلی 35 آب از مادیها و 65 درصد از قنوات تامین می شد. ولی به تدریج از آبهای زیر زمینی(چاه ها) و شبکه کانال نکوآباد بهره برده شده است
روزگاری بیش از ده رشته قنات اراضی این منطقه را سیراب می کرده است که برخی مانند قنات فیروز شاهی ریشه در تاریخ دارد و مابقی هرکدام سرگذشت خود را داشته اند.
بیش از ۱۳۰ نهر از رودخانه زاینده رود منشعب شده که چندتایی از آنها در این منطقه قرار دارند.
زمانی قناتها و نهرها منطقه را سیراب می کردند ولی به تدریج از اواخر دهه 1330 چاهایی حفر شد و قناتها پر شدند. در اوابل دهه 1350 کانال نکوآباد وظیفه آبرسانی به منطقه را عهده دار شد.اطلاعات مربوط به نهرها و قناتها و کانال نکوآباد در این فضا گرد آوری شده است.
