سید جعفر موسوی
7 خردادماه 1362 برابر با 15 شعبان 1403 اولین نیمه شعبان دور از خانه و دور از وطن و پس از آن اولین ماه رمضان .همیشه اولین ها و آخرین ها به نوعی خاص هستند.گاهی بوئیدن یک برگ آد می را تا به کجا که نمی برد!آسایشگاه 9 ،اردوگاه موصل یک، یا همان موصل بزرگ ، یک باغچه بیضی شکل معروف به باغ جمعه ،با تعداد اندکی نخل زینتی و دو یا سه درخت کوچک نارنج (جمعه نام یکی از سربازان بسیار خشن عراقی بود ) که هیچ اسیری حق ورود به آن باغچه را نداشت و در صورت ورود به آنجا جزای او کتک و انفرادی بود . اما اصل ماجرا ، مانده بودیم اولین نیمه شعبان را چگونه جشن بگیریم آخر نیمه شعبان بدون شربت و شیرینی مگر میشد. آماده کردن شیرینی که از ناممکن ها بود اما شربت را میشد تهیه کرد چون مقداری آبنبات قرمز، زرد و نارنجی داشتیم. به دور از چشم جمعه مقداری از برگ درخت نارنج را چیدیم و آن را با المنت، داخل آب جوشاندیم تا کمی طعم و مزه ی نارنج به خود گرفت و پس از آن برگها را جدا کرده و آبنبات ها را در آب حل کردیم و شد معجونی به نام ،شربت بهار نارنج اسارتی برای پذیرایی بچه های آسایشگاه، اما جای اندکی یخ داخل این شربت در آن گرمای طاقت فرسا به خوبی حس میشد که بچه های آسایشگاه با صمیمیت خود آنرا جبران کردند و اولین جشن شعبان هم اینگونه برگزار شد.
]
عکس فوق نمای کلی از کل اردوگاه های سرسرای ایرانی در موصل است
