چوب و ذعال، خاکه ذغال، هیزم، خار و روغن چراغ ابتدایی ترین منابع برای سوخت و تولید روشنایی در حمام ها و خانه های منطقه بود. روغن چراغ از دوره صفوی کم و بیش از عصارخانه های شهر تولید میگردید.
چوب از شاخه ها و درختان خشک باغات منطقه به دست می آمد. دسترسی به همین منبع سوخت هم آسان نبود و گاه حتی بر سر چوب خشک بین افراد تنش به وجود میآمد. تهیه ذغال و خاکه آن هم در توان تعدای از خانواده ها نبود و به همین دلیل شهرداری و برخی از خیریه ها حتی در دهه 1350 تامین آنرا یک کار خیر به حساب می آوردند. گزارشی از سال 1347 تا ۱۳۵۲ در مرکز اسناد اصفهان نشان از خرید ذغال برای سوخت ادارات همایونشهر دارد.
پیشینه مصرف نفت
یکی از قدیمیترین اسناد در باره مصرف نفت در سده استفاده از آن در چراغ های نفت سوز موسوم به چراغ‌های بلدیه از سال ۱۳۱۲ در معابر شهر است. این چراغ ها کم و بیش تا تامین روشنایی معابر با برق در سه دهه کاربرد داشتند.
در این دوران بر مصرف مواد نفتی عوارض بسته شده بود که به صندوق دارائی سده واریز میگردید. برای فروش نفت شعبه های فروش نفت در محلات مختلف از جمله خوزان، ورنوسفادران و ابتدای خیابان امیرکبیر فعلی وجود داشت. نفت در حلب های کوچک که مردم به آن پیت میگفتند در اختیار این شعبه ها قرار میگرفت. نفت توسط تعداد کمی از مردم خریداری و برای تولید روشنایی و پخت و پز و در دهه های بعد تولید گرما در بخاری ها استفاده میشد. در همین ایام تا قبل از تاسیس اولین پمپ بنزین شهر بنزین توسط شعبه نفت ابتدای بلوار فعلی امیرکبیر در اختیار خودروها قرار میگرفت.
پمپ بنزین
اولین پمپ بنزین در خیابان تازه تاسیس طالقانی فعلی که آن زمان خیابان کهندژ نامیده میشد در سال 1346 احداث شد. بنزین در آن زمان لیتری شش ریال و کوپنی بود. سالها این مرکز، تنها پمپ بنزین شهر محسوب میشد. با افزایش خودروها و توسعه شهر از دهه 1370 به بعد به تدریج چند جایگاه دیگر در گوشه و کنار شهر از جمله ابتدای بلوار سردار سلیمانی، آیت اله اشرفی، حافظ، مقابل کارخانه آرد، باغبان و صفائیه احداث شد. در سال 1384 اولین جایگاه سوخت گاز شهر بهره برداری شد. جایگاه مذکور در بلوار باغبان شمالی در زمینی به مساحت حدود 3 هزار مترمربع بنا شد(شهر و شهروند، سال 4، شماره 3). چند جایگاه دیگر هم در سالهای بعد احداث گردید.
نقل از کتاب تحولات از سده به خمینی شهر