مرکز فوریت‌های پزشکی در ایران، از سال ۱۳۵۴ با عنوان مرکز اطلاعات اورژانس رسماً مشغول فعالیت گردید. به این ترتیب ایران چهارمین کشور دارنده اورژانس پیش بیمارستانی بعد از آمریکا، کانادا و استرالیا در جهان شد.
یک سال بعد از راه اندازي اورژانس تهران، اورژانس شهر اصفهان با کمک تکنسین هاي اورژانس تهران و با سرپرستی دکتر پیروزنیا شروع بکار نمود. عنوان مرکز در آن زمان «مرکز اطلاعات اورژانس» بود. اصفهان در هنگام راه اندازی اورژانس نیروهاي بومی براي بکارگیري در اورژانس نداشت لذا طی فراخوانی افرادی جذب و برای طی دوره تکنسین فوریتهاي پزشکی به تهران اعزام شدند. مرکز اطلاعات اورژانس اصفهان کار خود را با 5 پایگاه و 10 آمبولانس بنز بونا در سطح استان آغاز نمود. مکان اولیه مرکز در بیمارستان شریعتی اصفهان تاسیس شد و کمکم به تعداد پایگاههای آن در اصفهان و شهرهای تابع افزوده شد. در همایونشهر از آنجا که در دهه 1350 بیمارستان در حال ساخت بود با وجود فعال بودن بیمارستان ساعی اورژانس شهر از حدود سال 1357 در درمانگاه تامین اجتماعی واقع در خیابان بوعلی راه اندازی شد. اورژانس در سال 1359 دارای پزشک و آمبولانس بود، مجروحهایی از تصادفات و حوادث کارگری حتی از محمودآباد و آسیب دیدگان و بیماران داخل شهر و روستاهای اطراف به این اورژانس منتفل میشدند. اورژانس بیماران را پس از کارهای اولیه، برحسب نیاز بعضی ها را به بیمارستان ساعی و نیز به اصفهان اعزام میکرد. با راه اندازی بیمارستان شهید اشرفی اورژنس شهر در این بیمارستان مستقر شد.