یکی از مشاغل قدیمی رایج در سده آهنگری و نعلبندی بود. دکانهای نعلبندان در بازار ورنوسفادران و درب مسجد فروشان و درب محکمه وجود داشت.

ابزاز و مواد:

سندان، کوره، چکش، دم

زغال سنگ (کک)، آهن خام 

آهنگر اول وقت کوره را با ذغال سنگ روشن و با دم شعله ورش می کند.
دم قبل از اینکه برقی اش بیاید تلمبه ای بود به شکل یک چتر قیف مانند بزرگ که با دست به یک طرف دسته اش فشار می آوردند تا کوره را باد بزند و شعله ور کند.

آهن خام با ابعاد مختلف در کوره گذاشته می شد تا سرخ و نرم شود. بعد از آن از کوره خارج و بر روی سندان گذاشته می شود و با پتک و چکش روی آهن کوبیده می شد تا به شکل دلخواه در بیاید. در ادامه از این آهن فرمان پذیر محصولاتی مثل قیچی، داس و اوراقی، تیغه اره و چاقو ،میخ و نعل درست می کردند.

یکی از کارهای این آهنگران ساختن نعل اسب و کوبیدن آن به پای اسب بود. به پای هر اسب 4 نعل با  24 میخ زده می شود.