محمد علی از دهقان زادگان سده بود. پدرش قنبر علی از کسبه محله فروشان به شغل قصابی اشتغال داشت. در سال1228 ه. ق به دنیا آمد.از کودکی استعداد وی در سرودن شعر بروز کرد ولی به مکتب فرستاده نشد و پس از فوت پدر به دلیل ناسازگاری برادران خانه پدری را ترک و در سال 1234 به ناچار سده را ترک کرد و به محضر آیت ا... شفتی رسید . وی سروش را فردی مستعد تشخیص و به تربیت وی همت گمارد و در محل بید آباد اصفهان منزلی به او داد.

قصیده ای 110 بیتی سرود که آوازه آن به دربار قاجار رسید و در سال 1347 اصفهان را ترک و به گلپایگان و سپس تهران عزیمت کرد.

زندگانی سروش همزمان با قسمتی از دوره سلطنت فتحلی شاه، تمام دوره محمد شاه و حدود 21 سال از پادشاهی ناصرالدین شاه بوده است.
میرزا محمدعلی ملقب به سروش از سال 1264 تا 1285 ه. ق در تهران در عزت و شهرت زندگانی گذراند.
سروش اشعار متعددی در مدح ائمه اطهار و حضرت رسول (ص) دارد، سروش را می‌توان بزرگترین شاعر قصیده سرای عهد قاجار نامید که در واقع دوره بازگشت ادبی و تجدید سبک شعرای باستان بوده است.
آثار سروش :
1- مثنوی موسوم به روضه الاسراردارای 1159 بیت در مقتل و مرائی حضرت خامس ال عبا سید الشهدا سروده شده است.
2-شصت بند در مرثیه عاشورا
3- مثنوی اردیبهشت در سرگذشت حضرت رسول اکرم و دوازده امام علیه السلام و مخصوصا شرح غزوات حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام
4- قسمتی از اشعار فارسی کتاب الف لیل
5-شمس المناقب در مدح پیامبر اکرم و ائمه دین سلام الله علیهم اجمعین
6-دیوان قصائد و غزلیات و قطعات و مسمط های سروش
7- رساله سروشیه
منابع:
"روضه الاسرار" و"سرشک غم" تالیف:علی آقا محمدی