آش یک غذای ملی و سنتی ایرانی است، ترکیبات اصلی آن انواعی از حبوبات و سبزیها می باشد. گاه مواد دیگری مثل برنج به آن اضافه می شود نوع حبوبات و سبزیها بستگی به نوع آش کمی متفاوت است.
چیز دیگری که آش ها را متفاوت می کند وجود برخی مواد در آن است. مثلاً آش رشته طبیعتاً رشته دارد و آش دوغ در خود دوغ دارد. به هر حال طعم آنها با هم متفاوت و هر کدام در منطقه ای جغرافیایی خاص رواج بیشتری دارند، مثلاً آش کارده در اقلید و فارس رواج بیشتری دارند.
انواع آش:
رشته، جو، شله قلمکار، کارده، آذربایجان ترش، ترخینه، کلم، شیر، ماست، کدو، ماش، ماش و قمری، دوغ، آلو و آلوچه، شلغم، برنجی، بلغور، انار، ساک و غوره.
پیشینه مصرف آش در خمینی شهر
آشها بیشتر برای صبحانه مصرف می شوند صبحاه اهالی منطقه شامل نان و پنیر، تحم مرغ خانگی، شیر، رویه شیر، سرشیر، باقالی و حبوبات پخته بود. صبحانه باقالی به لحاط نوع پخت و مصرف به عنوان صبحانه تقریبا منحصر به پیشینه خمینی شهر است. «سرشیر» هم یک فرآورده منحصر به منطقه از شیر است که در زمستان به عنوان صبحانه از گذشته دور مصرف میشود.
تحول در مصرف صبحانه، با ورود آش از خارج خانه، به سفره صبحانه شکل گرفت. برای اولین بار در دهه 1360 فروش آش با عنوان «آش آبادانی» برای صبحانه در یک مغازه در خمینی شهر شروع شد و سالها فروش آش تقریبا منحصر به این مغازه بود. گرچه همزمان عدسی عرضه میشد. در ده های بعد مغازه های متعدد آش فروشی در شهرستان خمینی شهر به خصوص خمینی شهر و کوشک دایر شدند که آش، حلیم، عدسی و گاه باقالی و سرشیر می فروشند.
نکات:
آش رشته نسبت به بقیه سنگین است و ممکن است موجب نفخ شود و برای افرادی که ناراحتی معده دارند سبب ناراحتی شود.
افطار با خرما و مایع و لرم و سوپ و آش مناسب است.
پرخوری آش می تواند به هر حال اثرات خود را داشته باشد.
روغن هایی که هنگام خرید آش روی آنها ریخته می شود می تواند غیر بهداشتی و مضر باشد به ویژه برای افرادی که دارای چربی بالا بوده کم تحرک می باشند بهتر است از فروشنده خواسته شود روی آش روغن ریخته نشود.
اگر کشک به آش اضافه می کنید توجه شود که کشک سالم باشد چون این ماده مغذی پروتئینی زود فاسد می شود.