نویسنده : :محمد علی شاهین
اوایل دهه 50 شایعه عجیبی دهان به دهان چرخید و همه شهر را فراگرفت. شایع شده بود حیوانی در شهر پیدا شده که غذایش «آدم» است.
این موجود خطرناک کم کم میان مردم به «آدم خوره» معروف شد. خبر وجود این حیوان خطرناک و عجیب و غریب که می گفتند به آدم ها حمله می کند هر روز گسترده تر می شد و افراد جدیدی در زمره کسانی قرار می گرفتند که یا حیوان را دیده و یا مورد حمله آن قرار گرفته بودند و جالب اینکه هرکس مشخصات خاصی برای آدم خوره مطرح می کرد.
تکرار این داستان ها و نقل قول ها سبب شده بود تا عده زیادی باورکنند که این موجود در شهر وجود دارد. به گونه ای که هرکس سعی می کرد در برخورد با دیگران خبرهای جدیدی از آدم خوره کسب و یا نقل کند. این شایعه به قدری میان مردم گسترش یافت و پذیرفته شد که یا باید آدمخوره را دیده باشی و یا مورد حمله اش قرار گرفته باشی و اگر از آن اطلاع نداشتی مانند این بود که در این دوره و زمانه از دنیای اینترنت بی خبر باشی.
از طرف دیگر بسط و گسترش شایعه مذکور سبب شده بود که خیال بافی ها و توهمات و لاف زنی های جالبی به وجود آید که همگی حاکی از رو در رویی قهرمانانه گوینده با آدم خوره و توصیف مشخصات خیالی آن بود. شنوندگان این اخبار خیالی هم مجددا آن را برای اولین کسی که می دیدند البته با آب و تاب بیشتری تعریف می کردند و شایعه با سرعت فوق العاده ای جریان می یافت.
تکرار دایم دیده شدن این موجود مخوف و حمله ور شدن آن به انسان ها چنان ترسی در برخی افراد ایجاد کرده بود که اگر در مکان خلوتی با کسی به طور ناگهانی روبرو می شدند پا به فرار می گذاشتند. بسیاری افراد شب ها هنگام خواب وسیله ای برای دفاع از خود بالای سرشان می گذاشتند. حتی یکی از همشهری ها که شب ها با برادر کوچکتر خود در یک اطاق می خوابید، برادر بیچاره اش را که برای خوردن آب از اتاق بیرون می رفت با آدم خوره اشتباه گرفته و او را مورد هجوم هر چه دم دستش بود قرار داده بود.
این شایعات سبب شد که شکارچیان شهر به غیرتشان بربخورد و تفنگ های قدیمی خود را از توی صندوق خانه ها و تاپوها بیرون بیاورند و در کوه ها، غارها، قنوات، باغات و کهریزها به دنبال آدم خوره بگردند و با از پا درآوردنش مدال قهرمانی بر گردن بیاویزند. به همین دلیل شایعات و نقل های ضد و نقیضی منتشر می شد و هر از چند گاهی اسم فردی بر سر زبان ها می افتاد که فلانی آدم خوره را کشته و یا زخمی کرده است اما ساعتی بعد دوباره خبرهایی از رویت آدم خوره اضطراب و نگرانی را به دل های مردم بازمی گرداند اگرچه در هیچ زمانی نه آدم خوره ای رویت شد و نه آدم هایی که خوراک او شده بودند و سال ها بعد معلوم شد که این شایعه را ساواک به منظور منحرف کردن اذهان مردم از اتفاقاتی که در کشور می افتد، پراکنده کرده است. حتی بعد از انقلاب عاملان اصلی این شایعه در اعترافات خود که از صدا و سیما پخش شد به موضوع پراکندن شایعه آدم خوره اشاره کردند.
