در هر شهر و محلی آداب و رسومی وجود داشته و دارد که گاه با گذشت زمان کمرنگ شده و از خاطره ها محو می گردد. اگرچه تمامی این رسوم در همه زمان ها کاربرد ندارند و از طرفی برخی هم به خرافه نزدیک هستند اما در این میان سنن زیادی را می توان یافت که دارای حکمت بوده و فلسفه ای دارند.
سعی ما بر این است که این دست آداب و سنن خمینی شهر را که دارای محلات مختلف است و فرهنگ های کمی متفاوت دارد، در این ستون بیاوریم. همکاری و همیاری شما خوانندگان در ارسال آداب و سنن محله خود موجب غنا بخشیدن به این ستون خواهد شد.
زمستان ها که در شهر ما برف می بارید و بام و حیاط را می پوشاند، دامادی که نامزد داشت و هنوز عروسی نکرده بود طبق یک رسم قدیمی می باید برف های خانه خودشان را پارو می کرد. بعد از پایان کار خبر به خانه عروس می رسید و از جانب خانواده عروس یک کاسه سرشیر (صبحانه سنتی محلی که از شیرگاو تهیه می شد) و یک کاسه شله زرد به خانه داماد فرستاده می شد. حالا می باید ظرف ها به خانه عروس برمی گشت اما خانواده داماد ظرف ها را خالی برنمی گرداندند بلکه درون یکی از کاسه ها کالاجوش (نوعی غذای محلی) ریخته و کاسه دوم را پر از برف می کردند و به خانه عروس برمی گرداندند. (نقل از اهالی ورنوسفادران)
نکته:
* توجه داشته باشیم که ممکن است این آداب و سنن با روایت های کمی متفاوت نقل شود در این صورت بهتر است بیشتر به حکمت و رمز آن ها توجه کنیم.
* یکی از آرزوهای مرحوم اصغر خاسته جمع آوری آداب و سنن محله ورنوسفادران بود و ما امیدواریم بتوانیم در این ستون مطالبی که ایشان گردآوری نموده نیز بهره بجوییم.
