دانشنام خمینی شهر

کبوتری

روی موهایم لانه کرده است

و عنکبوتی بر دهانم

تار بسته

تو مرا نمی یابی و

آرام

عبور می کنی

..........

پنجره ام پر از صدای خیابان است

و آوازهای زیر دوشم را

تنها شیشه های بخارآلود می شنوند

تو با صدای چه کسی می خوابی

با صدای چه کسی

بیدار می شوی؟

..................

کلمات بهم بافته ی من

دردی از تو و هیچ کس

دوا نمی کند

تو دلت می لرزد و من

گوش هایم را کر می کنم

چشم هایم را می بندم

تا سکوت مثل برف

روی حرف هایم بنشیند

مثل برف

تا ادامه ی این شعر را

سپید بخوانی...