احمد بن موسی ابن مردویه
تاریخ تولد: 323 ه.ق
وفات: 24 رمضان 410 ه.ق
مدفن: خمینی شهر/ بالادومرده
عناوین: حکیم، محدث، مفسر و مورخ مسلمان قرن 4
شاگردان:
تعداد زیادی شاگرد تربیت کرده که 37 نفر از وی نقل حدیث کرده اند از جمله
- ابوالقاسم عبدالرحمن بن محمدبن اسحاق اصفهانی
-ابوالفضل احمدبن حسن جلویی
احمد بن موسی بن مردویه اصفهانی یکی از مشهورترین محدثان و حافظان حدیث و مفسران اهل سنت و مورخین بزرگ در اوایل قرن چهارم ه.ق بوده
این دانشمند در خانواده ای اهل علم و دانش به دنیا آمده، پدرش از محدثان بزرگ است. (متوفی:365 ه.ق). برادرش هم از محدثان بزرگ بوده که مدت 30 سال در اصفهان حدیث میگفته است.
در منابع کهن، از محل سکونت ابن مردویه در اصفهان یادی نشده، اما این را میدانیم که او با محدثان محلۀ خوز ارتباط داشته است (موفق خوارزمی، ص265 – 266،. این احتمال دور از ذهن نیست که خوز یا خوزیان همان محلۀ خوزان فعلی در سدۀ باشد و ابن مردویه در این منطقه ساکن بوده باشد (یاقوت حموی، ج2، ص494؛ دهخدا، ذیل خوزان).
اساتید و شاگردان
طبق منابع، این دانشمند در خدمت 139 استاد بوده که از جمله آنها میتوان به: اسماعیل بن عَباد (صاحب ابن عباد)، حافظ ابوشیخ انصاری، احمد بن ایوب بن مطیر طبرانی که یکی از بزرگترین محدثان اهل سنت است، (متوفی 360) اشاره کرد.
37 نفر نیز از او نقل حدیث میکنند و از شاگردان او هستند، از جمله: ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمدبن اسحاق اصفهانی، ابوالفضل احمدبن حسن جلودی مفسر قرآن و همچنین پسر ابن مردویه به نام محمد.
تالیفات ابن مردویه
ابن مردویه از محدثان پرتألیف در شاخههای مختلف علوم اسلامی مانند حدیث، تفسیر، رجال و تاریخ بوده است. هرچند متأسفانه اغلب آثار وی از بین رفته و بهجز اوراقی از کتاب معجم البلدان، سه مجلس از کتاب أمالی، و جزئی که در آن حدیث اهل بصره انتخاب شده بود، چیز دیگری به زمان ما نرسیده است.با این همه روایات منقول از او در کتابهای شیعه و سنّی به کثرت وجود دارد.
از جمله آثار او کتاب المناقب است، این کتاب مرجعی مهم برای روایات مربوط به علی بن أبی طالب (علیه السلام) بوده و مؤلفان شیعه بسیار به آن اهتمام داشتهاند
جایگاه علمی
ابن مردویه به لحاظ مقام بلند حدیثی اش به "ملک الحفاظ"، "طراز المحدثین"، "سند الخطاط" و... معروف است.
ذهبی از نویسندگان بزرگ تاریخ اسلام در قرن 8 در باره ابن مردویه میگوید: علامه محدث اصفهانی از بزرگان حدیث و راوی احادیث بسیار است و جایگاه او در حفظ حدیث به واسطه تالیفات اوست.
صفدی نیز درباره اش میگوید: حافظ علامه، راوی احادیث ائمه (ع) که احادیث بسیاری را در عراق و اصفهان شنید و جمع آوری کرد.
ابوبکر ذَکَرانی اصفهانی از شاگردانش نیز میگوید: وی بزرگ تر از آن است که به وصف آید در سیرت و علم و فضل.
وفات
ابن مردویه در اواخر عمر نابینا شد در 87 سالگی از دنیا رفت. مصلح الدین مهدوی (ج1، ص206) مقبرۀ او را در سدۀ ماربین و معروف به بابا دو مَرده دانسته است؛ این مقبرۀ متروک بنای خشتی دراملاک دیمیتریون محلۀ فروشانِ شهرستان خمینیشهرِ قرار دارد.
628-627 تسلط مغولان بر اصفهان - تشکیل کانون های مقاومت در اطراف اصفهان از جمله بلوک ماربین و افزایش جمعیت چادر نشین در منطقه و کاهش زمینها کشاورزی و به روایتی یکی از این قبایل چادر نشین فروشان را تشکیل داد (تاریخ تقریبی تشکیل فروشان به روایتی)
تالیفات ابن مردویه
ابن مردویه از محدثان پرتألیف در شاخههای مختلف علوم اسلامی مانند حدیث، تفسیر، رجال و تاریخ بوده است. هرچند متأسفانه اغلب آثار وی از بین رفته و بهجز اوراقی از کتاب معجم البلدان، سه مجلس از کتابأمالی، و جزئی که در آن حدیث اهل بصره انتخاب شده بود، چیز دیگری به زمان ما نرسیده است (سزگین(1)، ج1، ص225)، با این همه روایات منقول از او در کتابهای شیعه و سنّی به کثرت وجود دارد.
برخی از آثار او به شرح ذیل است:
1. المستخرج على صحیح البخاری، این کتاب را ذهبی (سیر، ج17، ص310) ذکر کرده و آن را در علوّ احادیث بهگونهای توصیف کرده که گویا شخصاً با بخاری ملاقات کرده است.
2. المستخرج علی مسلم، این کتاب را ابن نقطه (ج1، ص199) در زمرۀ آثار ابن مردویه برشمرده است.
3. التشهُّد وطُرُقه وألفاظه، ذهبی (سیر، ج17، ص310) آن را کتابی در یک مجلد کوچک توصیف کرده است. به نظر میرسد این اثر دست کم تا سدۀ نهم در دسترس بوده است.
4. تفسیر القرآن، ذهبی (سیر، ج17، ص310) آن را دارای هفت مجلد دانسته است. ابن حجر عسقلانی (فتح الباری، ج2، ص607) و عینی (ج7، ص59) از این اثر با عنوان التفسیر المسند یاد کردهاند.
5. الأمالی، سمعانی (الأنساب، ج5، ص600) گفته است که یکی از مجالس این کتاب را از وزیر أبوالفتح احمدبن علی نظام الملک معروف به خواجه احمد شنیده و ابن عساکر (ج21، ص407) و متقی هندی (ج11، ص691) از آن نقل کردهاند.
6. تاریخ أصبهان، سمعانی و ابن حجر عسقلانی از این کتاب نقل کردهاند. بر این اساس میتوان گفت که این کتاب دست کم تا سدۀ نهم در دسترس بوده است. به احتمال بسیار، کتابی که سمعانی، ذهبی، ابن حجر عسقلانی و دیگران با عنوان مطلق التاریخ از آن نقل میکنند، همان تاریخ أصبهان ابن مردویه باشد.
7. معجم البلدان، این کتاب را سزگین (ج1، ص225) ذکر کرده و افزوده که چند ورق از آن در کتابخانههای آصفیه و مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
8 و9و10، کتاب المتون، کتاب رد الشمس فی فضائل امیرالمؤمنین (ع) و کتاب الأربعین، این سه کتاب را بیاضی (متوفی 877؛ ج1، ص153، 275) و قمی شیرازی (ص33) برای ابن مردویه نام بردهاند.
11. السیرة، این کتاب را حَطّاب رعینی (ج4، ص189) در زمرۀ آثار ابن مردویه ذکر کرده است.
12. مسانید الشعراء، این کتاب را ابن کثیر در تفسیرش (ج4، ص257) یاد کرده است.
13. کتاب الدعاء، ابوموسی اصفهانی (ص177، 178) از این کتاب نقل کرده است.
14. کتاب العلم، ذهبی (سیر، ج20، ص47) این کتاب را نام برده و ابن حجر عسقلانی (الإصابة، ج6، ص269) از آن نقل کرده است.
15. کتاب الأمثال، ابن نقطه (ج1، ص199) این کتاب را از تألیفات ابن مردویه برشمرده است.
16. أولاد المحدثین، عالمانی همچون ابن ماکولا (متوفی 475؛ إکمال، ج7، ص197)، ابن نجار بغدادی (متوفی 943؛ ج3، ص125)، علاء الدین مُغَلطای نقل قولهایی از این کتاب دارند.
17. جزء فیه ما انتقى ابن مردویه على أبی القاسم الطبرانی من حدیثه لأهل البصرة، چنانکه از عنوان اثر برمیآید، ابن مردویه در آن مجموعهای از احادیثی را که محدث بزرگ ابوالقاسم طبرانی (متوفی 360) برای مردم شهر بصره فراهم آورده بود انتخاب کرده است.
18. طرق حدیث طیر، ابن کثیر (البدایة، ج7، ص390) از ابن مردویه در زمرۀ کسانی یاد کرده که کتاب مستقل دربارۀ حدیث طیر تألیف کردهاند که ظاهراً بر اساس سخن ابن حجر عسقلانی (لسان، ج1، ص42) ابن مردویه در این کتاب، طرق طبرانی به این حدیث را گرد آورده است.
19. کتاب المناقب، این کتاب مرجعی مهم برای روایات مربوط به علی بن أبی طالب (علیه السلام) بوده و مؤلفان شیعه بسیار به آن اهتمام داشتهاند
-المناقب (معروف ترین اثر وی کتاب در مورد علی بن ابیطالب (ع) بوده که مرجع مهمی از نظر مولفان به حساب می آید.)