در اواخر دوره قاجار فردی به نام «نامی» ورنوسفادران را چنین توصیف کرده است:
کوچه های ورنوسفادران بیشتر سقف دارد . و آنها که رو به صحراست ، سایبانی از درخت . خانه ها درخت انار و کوچه ها درخت چنار . و پشت بام ها به یکدیگر متصل و محل ملاقات زنان . دالان دیگر در دل خاک است ازاین خانه به آن خانه ، و گاه از ترس یاغی می رود به باغی .راهی است محرمانه برای محارم . کوچه ها باریک و تاریک وروزنه تاق ، آفتاب را با ستون نور به روی زمین می نشاند . زین سبب علم وبیرق و کوتل عاشورا کوتاه است و گرنه با این چشم هم چشمی علم ها تا نزدیک ابرها میرفت ،